Wat is de State Bird van South Dakota? (En waarom?)

De staat South Dakota is de 17e grootste staat in de Verenigde Staten, maar het is de 5e minst bevolkte staat. South Dakota heeft veel natuurlijke meren, lage bergen en grote vlaktes. Het staatsdier voor South Dakota is de Coyote, maar wat is de staatsvogel?

De staat South Dakota koos in 1943 de Ringhalsfazant (Phasianus colchicus) als staatsvogel. De vogel, wiens volledige naam de Chinese ringhalsfazant is, kwam niet van nature uit de VS. Geïntroduceerd in South Dakota in 1898, werden de inwoners van de staat er dol op vanwege het verenkleed en het smakelijke vlees.

Waarom is de Ringhalsfazant de staatsvogel voor South Dakota?

De inwoners van de staat vielen voor de schoonheid van deze vogel. Het verenkleed valt op met zijn goud, oranje en geel gevlekt met zwart. Het rode en zwarte gezicht valt op in de velden van South Dakota. Zodra het werd geïntroduceerd in de staat, begonnen de bewoners erop te jagen en werd het een favoriet van wildvogels. Een inwoner van Azië, het hele Midwesten hield al snel van de vogel, een gevoel dat is blijven bestaan.

Deze spelsoort heeft het beter gedaan dan een van de meer dan 40 soorten die in de VS zijn geïntroduceerd.

Wanneer werd de Ringhalsfazant de staatsvogel voor South Dakota?

De wetgevende macht van de staat South Dakota adopteerde de ringhalsfazant als staatsvogel op 13 februari 1943. South Dakota deelt zijn staatsvogel niet met een andere staat.

Hoe ziet de staatsvogel van South Dakota eruit?

De ringhalsfazant wordt vrij groot – meestal bijna drie voet lang. Het heeft een puntige, lange staart. De vrouwtjes van de soort hebben veren van bruin, soms de buffy bruin die kleinere zangvogels van het zuiden en oosten van de VS draaien, die het mannetje heeft donkere veren en een witte kraag, ook wel een ring genoemd. Het mannetje heeft ook een rode vlek rond zijn ogen en een iriserende blauwgroene kop.

Deze vogels wegen iets minder dan je typische wildvogels. Ze groeien slechts tot een gewicht van tussen de twee en 2,6 pond. Ze hebben een spanwijdte van ongeveer 22,1 tot 33,9 inch.

Hoe gedragen deze vogels zich?

Deze vogels kiezen voor een hooggelegen habitat. Ze geven de voorkeur aan akkers, borstel, rangeland, houtwallen en bosranden. Ze nestelen jaarlijks van mei tot juni.

Hun nest bestaat uit een ondiepe gronddepressie, ongeveer drie centimeter diep, bekleed met onkruid en grassen. Hoewel het nest op de grond ligt, plaatst de vogel het in dichte dekking.

Terwijl het mannetje het vrouwtje aantrekt met zijn luide kraaien van “khaaaa-kak”, zodra ze haar eieren legt, een legsel van zeven tot 14 eieren, broedt ze ze alleen uit. Veel fazanteneieren komen niet uit omdat ze worden vernietigd door mensen of roofdieren.

Zodra ze uitkomen, kunnen de jongen het nest verlaten. Ze worden klaar geboren om voor zichzelf te zorgen, maar ze hebben ongeveer twee weken nodig om te leren vliegen. Ze voeden zichzelf terwijl het vrouwtje hen traint in essentiële overleving. Deze jongen gaan vaak om en de babyvogels in deze soort hebben een hoog sterftecijfer.

Een van de vluchtmanoeuvres die ze leren is om zichzelf abrupt de lucht in te lanceren en een luidruchtige start te maken die het roofdier kan afschrikken. Desondanks rennen ze meestal weg uit een gevaarlijke situatie. Ze kunnen snel een korte afstand afleggen en je zou ze kunnen beschouwen als de 50-yard dash-winnaar van de vogelwereld.

De vrouwtjes van deze soort blijven graag dicht bij huis en ze zullen meestal op minder dan een halve mijl van hun overwinteringsgebied nestelen. Hoewel ze meestal een hekel hebben aan gebieden met hoge grassen, komen ze van pas bij het verbergen van een nest eieren, dus het vrouwtje maakt een uitzondering tijdens deze kritieke tijd.

Vormen ringhalsfazanten gemeenschappen?

In de herfst en winter vormen ringhalsfazanten gescheiden koppels, verdeeld langs geslachtslijnen. De mannetjes vormen kleinere groepen. Ze blijven in deze koppels tot het voorjaar.

De mannetjes, hanen genoemd, vormen harems vergelijkbaar met die gevormd door kippen met een haan. Elk voorjaar moet hij zijn territorium en zijn harem verdedigen tegen rivalen. Dit kan leiden tot venijnige gevechten. Het zijn meestal geen fatale gevechten, maar ze kunnen fysieke schade veroorzaken, omdat de twee mannetjes elkaar in de nek bijten, elkaar pieken, klauwene een ander, enz. Als je een fazantenmannetje bent, blijf je slim in je eigen territorium en verlaat je het nooit.

Hoewel ze de voorkeur geven aan het leven in velden en landbouwgronden, zullen ze in bossen en wetlands leven zolang er ondergroei is dat ze kunnen gebruiken. Vrouwtjes nestelen het liefst in velden.

Tijdens de lente en de zomer rusten ze in bomen of dichte struiken. Ze schakelen in de herfst over op landbouwvelden, onkruidgebieden en beboste wetlands. Ja, dat laatste betekent moerassen. Draag je insectenspray met DEET erin als je deze vogel wilt spotten, want veel van de gebieden waar hij van houdt, bieden een broedplaats voor muggen.

Tijdens het vroege broedseizoen genieten ze van grasbedekking langs de kant van de weg, omheiningslijnen, wetlands en sloten. Wanneer de vegetatie hoger wordt, schakelen ze hun habitat weer over, meestal naar een gebied met hooi, vooral alfalfa.

Wat eten ringhalsfazanten?

Ringhals fazanten eten een omnivoor dieet. Ze foerageren op de grond en krabben de grond met hun voeten of hun snavel om voedsel te ontdekken. Hun typische dieet bestaat uit bessen, knoppen, eikels, granen, wortels, zaden, insecten, regenwormen, slakken en grotere prooien. Deze fazanten eten slangen, muizen en kikkers.

Het zijn slimme jagers die de opgejaagde worden wanneer mensen verschijnen voor het jachtseizoen. Als ze in de buurt van een boerderijveld wonen, zul je deze vogels zaden van de velden zien kauwen.

Ze zullen ook dineren op wilde vruchten, insecten, wortels, grassen, bladeren en wortels. In het voorjaar geven ze de voorkeur aan verse groenten en eiwitten. De vogels eten gedurende deze tijd sprinkhanen, evenals krekels, kevers, mieren en rupsen.