Wat is de State Bird of Vermont? (En waarom?)

Vermont is de zesde kleinste staat per gebied en de op een na minst bevolkte staat in de Verenigde Staten. Het grootste deel van de geografie van Vermont is naaldbos en open land, dat geschikt is voor landbouw. Het staatsdier voor Vermont is het Morgan Horse, maar wat is de staatsvogel?

De staat Vermont koos in 1941 de Kluizenaarslijster (Catharus guttatus) als staatsvogel. De kleine, bruine en crèmekleurige vogel met een gevlekt slabbetje leeft in de staat tijdens alle seizoenen behalve de winter. Zoals veel trekvogels vliegt het naar het zuiden om te ontsnappen aan de strenge wintertemperaturen en sneeuw van noordelijke staten zoals Vermont.

De staatsvogel voor Vermont, de Kluizenaarlijster

De staatsvogel voor Vermont, de Kluizenaarlijster

Waarom is de Heremietlijster de staatsvogel voor Vermont?

Natuurgroepen die de kluizenaarslijster steunden, vochten voor hen omdat sommige wetgevers de voorkeur gaven aan de kraai of blauwe gaai. Kluizenaarslijsters blijven het hele jaar door in de staat Vermont. Terwijl die wetgevers de vogel ervan beschuldigden geen “echte Vermonter” te zijn, hielden anderen vol, en de kluizenaarslijster won de dag voor zijn “onderscheidende zoete roep” en verblijf in alle 14 provincies van de staat.

Wanneer werd de kluizenaarslijster de staatsvogel voor Vermont?

De wetgevende macht van de staat Vermont nam op 1 juni 1941 de kluizenaarslijster aan als staatsvogel. De wetgevers van de staat maakten van de naamgeving van de vogel hun eerste wetgevingshandeling die tijdens de zitting van 1941 werd aangenomen. Vermont deelt zijn staatsvogel niet met een andere staat.

Kluizenaar lijster zingen

Kluizenaar lijster zingen

Hoe ziet de staatsvogel eruit?

Kluizenaarslijsters hebben roestkleurige staarten die opvallen tegen hun olijfbruine tot grijsbruine hoofdkleur. Hun flanken lijken grijs of buff, en ze hebben een gevlekte borst en keel. Let op hun gezichten op hun duidelijke witte oogring. Hun roestrode staart zorgt voor de helderste veren op hun lichaam met rood dat ook in vliegveren verschijnt.

Beide geslachten worden ongeveer 6,75 centimeter lang. Je zou deze kortere, gedrongen lijsters kunnen beschouwen als de bruisers van de vogelwereld. Ze wegen echter niet meer dan de meeste andere vogels, met een mediaanbereik van tussen 0,63 en 1,31 gram. Ze hebben een spanwijdte van ongeveer 11,5 inch.

Kluizenaarlijster neergestreken op een tak

Kluizenaarlijster neergestreken op een tak

Hoe gedragen deze vogels zich?

Deze vogels houden van de bossen in het binnenland van Vermont, vooral die in de buurt van vijvers. In de late herfst migreren ze naar een warmer klimaat ten zuiden van Pennsylvania. Ze vertonen een fel territoriaal karakter en verdedigen zowel hun broedgebied als hun overwinteringsgebied. De vogel kiest overwinteringshabitats die worden gekenmerkt door dichte bedekking, houtachtige planten en bessenproducerende struiken.

Zodra de lente terugkeert, keert de kluizenaarslijster terug naar Vermont en arriveert in april. Het mannetje van de soort arriveert als eerste en zet broedgebied uit. Het broedseizoen van deze lijsters varieert van half mei tot half augustus. Ze paren meestal om slechts één broedsel per broedseizoen te creëren.

De mannelijke kluizenaarlijster speelt hard to get. Wanneer het vrouwtje van de soort in het broedgebied aankomt, gedraagt hij zich drie of vier dagen op een vijandige manier. Het mannetje achtervolgt het vrouwtje in cirkelvormige patronen gedurende deze tijd. Hij accepteert dan dat het tijd is om zich te settelen en accepteert het vrouwtje.

Zoals veel vogelsoorten heeft het vrouwtje de bouwvaardigheden in het gezin. Ze bouwt hun bekernest in een kleine boom of op de grond. Hoewel veel vogelsoorten een voorkeur hebben voor het een of het ander, doet deze lijster beide. De vogel verbergt het nest kunstig en bouwt het takjes, varens, schorsstroken en modder. Ze lijnt dit met zachte materialen die in de natuur te vinden zijn.

A de Kluizenaar lijster op zoek naar roofdieren

A de Kluizenaar lijster op zoek naar roofdieren

Vormen kluizenaarslijsters gemeenschappen?

Je zou aan de naam kunnen raden dat de kluizenaarslijster voor zichzelf houdt. Deze liefhebbende vogels vormen echter paren. Ze nemen het gezinsleven zeer serieus en voeden hun broedsel gelijkelijk op. Terwijl het vrouwtje de eieren uitbroedt, zorgt het mannetje voor alle voedselverwerving.

Het paar copulaat en het vrouwtje legt drie tot vijf lichtblauwe eieren. Ze broedt deze eieren uit, meestal gedurende 12 dagen, gedurende welke tijd het mannetje het nest bewaakt en “winkelt” voor voedsel. Hij voedt het vrouwtje tijdens deze weken van copulatie en incubatie, omdat ze de eieren niet onbeheerd kan achterlaten. Wanneer hij het nest bewaakt, kiest het mannetje een baars die een goed zicht biedt op het nest en alles eromheen. Hij jaagt waakzaam elk naderend roofdier weg.

Wanneer hun kuikens worden geboren, hebben ze geen veren en zijn hun ogen are gesloten. Hun ogen openen drie tot vier dagen na de geboorte. Het stel zorgt samen voor hun jongen. De baby’s ontwikkelen veren op zeven dagen en ze vliegen uit, wat betekent dat ze leren vliegen, op de leeftijd van 12 dagen. Totdat ze voor zichzelf kunnen zorgen, jaagt en foerageert de vadervogel voor hen en voedt hij zijn gezin.

Leden van de lijsterfamilie leven gemiddeld acht jaar en acht maanden in het wild. Andere lijsters hebben wel 10 tot 13 jaar oud, maar dat is het hoogste bereik.

Een Kluizenaarlijster met een libel in zijn snavel

Een Kluizenaarlijster met een libel in zijn snavel

Wat eten kluizenaarslijsters?

Het dieet van de kluizenaarslijster hangt af van de tijd van het jaar en de locatie. Tijdens zijn tijd in Vermont eet het insecten, kleine ongewervelde dieren, maar zelden vegetatie. Dat het scheelt voor migratiemaaltijden. Zoek naar deze vogel om het grootste deel van het jaar te dineren op mieren, kevers, rupsen, krekels, regenwormen, sprinkhanen, slakken en salamanders. Tijdens de migratie eet de vogel fruit, waaronder druiven, frambozen, pokeberries, vlierbessen en serviceberries.

Deze vogels foerageren meestal op de grond. Ze draaien bladeren om om insecten bloot te stellen of foerageren in bomen of andere vegetatie. Je kunt ze naar je tuin trekken door op deze voedselliefdes te spelen. Plant een bessenstruik in je tuin of bied een vogelvoeder aan gevuld met suèt, druiven en rozijnen. Het maken van een kleine borstelstapel kan u helpen regenwormen naar uw tuin te trekken. Als je deze strategieën combineert, kun je minstens één paar van deze vogels aantrekken.

Stel een vraag

Heb je een vraag over dit onderwerp die we niet hebben beantwoord? Dien het hieronder in en een van onze experts zal zo snel mogelijk antwoorden.