Wat is de Staatsvogel van Idaho? (En waarom?)

Idaho is de 14e grootste staat en de 38e meest bevolkte staat in de Verenigde Staten. Deze staat is de thuisbasis van enkele van de meest ongerepte landschappen en vooral is de thuisbasis van de Snake River, die uit Yellowstone National Park stroomt. Dus, wat is het staatsdier voor Idaho?

De staat Idaho koos in 1931 de Mountain Bluebird (Sialia currucoides), ook wel de bluebird genoemd, als staatsvogel. Deze lijster, bekend om zijn spectaculaire azuurblauwe borst, is er in twee soorten – het mannetje met blauwe en witte veren of het vrouwtje met bruine en blauwe veren.

Waarom is de Mountain Bluebird de staatsvogel voor Idaho?

De bergblauwvogel verblijft het hele jaar door in Idaho. De federale overheid heeft deze vogel aangewezen met een beschermde status. Het heeft nestplaatsen verloren door het gebruik van pesticiden en het verlies van oude bomen.

Wanneer werd de Mountain Bluebird de staatsvogel voor Idaho?

De Algemene Vergadering van Idaho nam de vogel op 28 februari 1931 door middel van wetgeving aan en noemde hem als een symbool van hoop, geluk en liefde. Schoolkinderen in de staat hadden de vogel voorgesteld. In indiaanse overlevering verschijnt de bluebird als een voorteken en een adviseur. Idaho deelt de bergblauwe vogel als staatsvogel met Nevada.

Deze vogel moet niet worden verward met zijn neef, de oostelijke bluebird, die dient als de staatsvogel van Missouri en New York.

Hoe ziet de staatsvogel van Idaho eruit?

De mannelijke bergblauwe vogel heeft een azuurblauwe kop en rug met een witte of blauwwitte maag. De vrouwelijke bergblauwe vogel heeft een bruine rug, buik en kop met blauwe vleugels, staart en romp. Je kunt ze tijdens de vlucht herkennen aan hun unieke zigzag-vluchtpatroon.

Van kop tot staart meet de bergblauwe vogel gemiddeld zes centimeter, maar die in Idaho kunnen tot zeven centimeter lang worden. De spanwijdte varieert van 11 tot 14 inch. Deze kleine vogels wegen niet veel – slechts ongeveer een ons.

Hoe gedragen deze vogels zich?

Deze adembenemende vogels geven de voorkeur aan wijd open ruimtes. Ze verschillen ook van andere vogels doordat ze genieten van kouder weer, dus ze overwinteren op dezelfde plek als ze zomeren.

Ze geven de voorkeur aan de hogere grond en wonen meestal op een hoogte van ongeveer 5.000 voet. Ze zullen in de zomer vrijwillig op een hoogte van maximaal 12.000 voet leven. Tijdens de winter kunnen ze verhuizen naar de valleien van de staat of naar zeeniveau. Hoewel de bergen zijn favoriete stampende gronden bieden, zal het in de uitlopers of de laaglanden leven wanneer voedsel schaars wordt. Het woekert ook de Idaho ranchlands.

Met betrekking tot het kiezen van waar te wonen, splitsen de vogels het werk. Het mannetje kiest een gebied, terwijl het vrouwtje de materialen uitzoekt en het nest bouwt. Het mannetje moet eerst zijn territorium kiezen en dan het hart en de logische geest van het vrouwtje winnen. Deze slimme vogels zullen niet paren met een mannetje dat zich in een slecht gebied vestigt. De vrouwelijke bluebird geeft prioriteit aan veiligheid.

Zodra ze elkaar kiezen, blijven deze vogels monogaam. Het mannetje kiest zijn broedgebied en begint luid te zingen om vrouwtjes aan te trekken. Je noteert zijn lied bij zonsopgang. De vogel zingt totdat een geschikt vrouwtje hem opmerkt en zijn territorium invliegt. Op dit moment moedigt hij haar aan om naar de beschikbare nestplaatsen te kijken door te zwaaien, met zijn vleugels met een gematigde snelheid te klapperen en zijn hoofd in en uit nestgaten te steken. Wanneer ze de thuissite kiest uit de buurt die hij heeft gekozen, beginnen ze hun thuis te maken. Op dit moment beginnen ze te copuleren.

Hoewel ze allebei schijnbaar materialen verzamelen, zal hij zijn of gewoon heen en weer fladderen, kijkend naar de vrouwelijke vogel die het huis bouwt. Ze doet al het bouwwerk en “winkels” voor de materialen. Het mannetje jaagt op voedsel en brengt maaltijden terug naar het in aanbouw zijnde nest. Deze soort maakt gebruik van de mate-voedingsmethode van dineren. Het mannetje jaagt op het voedsel en brengt het vervolgens naar zijn vrouw, die hij van snavel tot snavel voedt. Ze copuleren door de hele nestbouw, zodat het vrouwtje zwanger kan worden en eieren kan leggen zodra het nest compleet is.

Zodra ze de eieren legt, begint de incubatie. Dit proces duurt 13 tot 14 dagen, waarbij het vrouwtje voor het broed zorgt. Het mannetje jaagt op voedsel voor het hele gezin en brengt het terug naar het nest. Het paar maakt dagelijks samen het nest schoon. De bluebirds staan bekend als een zorgvuldige soort.

Vormen Mountain Bluebirds gemeenschappen?

Mountain bluebirds vormen kerngezinsgemeenschappen. Omdat ze jaarlijks fokken, hebben ze tijdens hun leven veel kuikens. Deze jongen uit eerdere broedsels wonen in de buurt en je kunt ze soms zien helpen om de pasgeborenen van hun ouders te voeden. Sommige vogelwebsites grappen dat voedertijd “een familieaangelegenheid” is, maar in het geval van deze vogels is dat geen grap. De oudere broers en zussen helpen met de nieuwste nakomelingen van hun ouders die het nest de eerste 12 dagen van hun leven niet kunnen verlaten.

Bergblauwvogelnesten kunnen je choqueren. De nauwgezette aard van de soort strekt zich uit tot zijn huisgemaakt. Terwijl sommige soorten vogels een gat graven met hun snavel of poolgras, weeft de bergblauwe vogel een mandachtig nest met winterharde materialen, zoals dennennaalden, geweven gras, stro, veren en haar. Ze zullen de materialen schoonmaken voordat ze worden gebruikt, zodat geen afval, zoals sigarettenpeuken, een deel van het nest wordt.

Deze manden hebben een diepte van drie tot vier centimeter en bieden voldoende ruimte voor zowel ouders als hun eieren. Zodra ze uitkomen, biedt het nest ook plaats aan de groeiende babyvogels. Ze maken deze nesten in een bestaande boomholte, meestal gevormd door een specht die zijn gat verlaat. Hierdoor kunnen de bluebirds zich verstoppen in de holte die hun huis vormt. Hun nest is gewoon de vogelversie van een Californisch kingsize bed.

Wat eten Mountain Bluebirds?

Tijdens het bouwen zegt het vrouwtje niets als ze honger heeft, ze geeft haar partner het signaal dat hij moet gaan jagen door met haar vleugels te slaan. Deze lijsters eten zowel vlees als vegetatie. Het hele jaar door eet het paar op insecten en bessen en geeft het de voorkeur aan vlierbessen en druiven. Tijdens de herfst en winter voegen ze andere vruchten toe aan hun dieet.