Vrouwelijke huisvinken: identificatiegids

De huisvink (Haemorhous mexicanus) is een van de meest voorkomende vogels in de Verenigde Staten, het zuiden van Canada en Mexico. Maar dit was niet altijd het geval voor onze kleine zangvogel. Huisvinken waren oorspronkelijk woestijnbewoners, afkomstig uit het zuidwesten en Mexico. De vogels hebben hun verspreidingsgebied op natuurlijke wijze uitgebreid in het westen, maar hun bestaan in het oosten van de Verenigde Staten is te wijten aan de handel in dierenwinkels. Toen deze handel in de jaren 1930 illegaal werd, werden alle gevangen huisvinken vrijgelaten.

De vogels hebben zich aangepast en zijn tegenwoordig aanwezig in het grootste deel van de VS, hun liedjes worden genoten door een groot aantal vogelaars in de achtertuin. Huisvinken zijn het hele jaar door bewoners in de regio’s die ze thuis noemen. Ze zijn ook frequente bezoekers van vogelvoeders.

Als je ooit een kudde of een paar huisvinken hebt gezien, heb je waarschijnlijk het meest prominente verschil opgemerkt tussen de mannetjes en vrouwtjes – hun kleuring.

Het verenkleed is veruit de gemakkelijkste manier om de geslachten te onderscheiden, maar ze vertonen ook andere verschillen. We zullen die verschillen en meer bespreken in de complete gids voor de vrouwelijke huisvink!

Hoe weet je of een huisvink mannelijk of vrouwelijk is?

De eenvoudigste manier om te zien of een huisvink mannelijk of vrouwelijk is, is door naar het verenkleed te kijken, en specifiek naar de kleuring. Mannetjes hebben meer roze rode vlekken over hun lichaam, terwijl vrouwtjes de roze rode kleuren missen en gewoon overal grijsbruin zijn.

Mannetjes zijn gestreept met grijs- en bruintinten op hun rug, onderkant en staart. Ze hebben een rozerode (of soms lichtgele) pigmentatie op hun kruin, wang, borst, schoudervlek en rug.

Vrouwtjes daarentegen zijn over het algemeen overal grijsbruin. Sommigen hebben misschien een lichte roze pigmentatie op hun kruin, borst en romp, maar het is altijd minder helder dan mannen. Juveniele huisvinken lijken op vrouwtjes. Ze zijn ook grijsbruin in het algemeen, maar hun markeringen lijken wazig en hun verenkleed luchtiger.

Hoe ziet een vrouwelijke huisvink eruit?

Over het algemeen is een vrouwelijke huisvink grijs en bruin gestreept op haar rug, hoofd en onderkant. Sommige vrouwtjes hebben lichtrode pigmentatie op hun kruin, borst en romp. De poten, voeten en snavel van een vrouw zijn ook grijsbruin.

Zijn vrouwelijke huisvinken groter dan mannetjes?

Vrouwelijke huisvinken zijn niet groter dan mannetjes. Over het algemeen zijn mannetjes groter. Ze hebben ook langere vleugels en staarten en kortere snavels in vergelijking met vrouwtjes.

Gedragsverschillen

Verenkleedkleuring is niet de enige manier om onderscheid te maken tussen vrouwelijke en mannelijke huisvinken. De twee geslachten vertonen ook een paar gedragsverschillen, waaronder wanneer en hoe ze zingen, voedings- en nestgedrag en verkering.

Zingen en oproepen

Huisvinkliederen zijn onderverdeeld in twee categorieën – die met een buzz-lettergreep en die zonder één. Liedjes die geen buzz bevatten worden het hele jaar door gezongen, terwijl buzz songs vooral tijdens het broedseizoen te horen zijn. Vrouwelijke en mannelijke huisvinken geven beide soorten oproepen, maar mannelijke oproepen zijn vaak gevarieerder.

Mannelijke huisvinken zingen vaak het hele jaar door hun volledige lied. Aan de andere kant zingen vrouwtjes meestal vroeg in het broedseizoen en geven ze vaak een verkorte versie van het lied. Ze zingen soms alleen, maar over het algemeen zingen ze met een partner en bij het vragen om verkering.

Nestelen en voeren

Zowel de mannelijke als de vrouwelijke huisvink nemen deel aan de nestplaatsselectie. Ze zoeken vaak samen, maar zullen ook afzonderlijk zoekopdrachten uitvoeren zonder te ver uit elkaar te komen. Zodra een site is geselecteerd, bouwt alleen het vrouwtje het nest.

Mannetjes blijven in de buurt en pakken af en toe nestmateriaal op en dragen het, maar deze stukken worden nooit in het nest gebruikt en zijn ook niet bedoeld. Dit gedrag maakt deel uit van paarinteracties tijdens het nestbouwproces.

Na het leggen van de eieren doet het vrouwtje al het broeden. Ze zal het nest alleen in de vroege ochtend verlaten om te foerageren. Anders blijft het vrouwtje bij de eieren, afhankelijk van het mannetje om haar voedsel te brengen. Als het mannetje er te lang over doet, zal ze zijn aandacht vragen met luide smeekgeluiden.

Het vrouwtje broedt de jongen drie tot vijf dagen nadat de eieren zijn uitgekomen. Tijdens deze periode blijft het mannetje food voor zijn maat en de kuikens. Nadat de broedperiode is afgelopen, nemen beide ouders deel aan het voeden van de jongen, maar de rol van het vrouwtje neemt langzaam af. In de laatste dagen voor het vluchten blijft het mannetje voedsel bieden aan de kuikens, terwijl het vrouwtje begint met het bouwen van een nieuw nest.

Baltsvertoningen en baltsvoeding

Mannetjes voeren baltsvertoningen uit om de aandacht van een vrouw te trekken. Ze voeren wat wordt aangeduid als een vlindervertoning uit, waarbij het mannetje hoog de lucht in vliegt en terug naar een baars glijdt terwijl hij een luid zoemlettergrepig lied zingt. De vrouwelijke huisvink bekijkt het display, soms uitgevoerd door meerdere mannetjes tegelijk, voordat ze haar partner kiest.

Een paar weken na verkeringsvertoningen en paarvorming begint een gedrag dat bekend staat als Facturering. Facturering, waarbij een vogel naar de snavel van zijn partner pikt, leidt tot baltsvoeding. Dit gedrag begint over het algemeen enkele weken voor het nestelen.

Het mannetje herkauwen voedsel en voedt het vrouwtje terwijl ze smeekt door luide oproepen te geven, haar vleugels te laten fladderen, haar hoofd op te tillen – vergelijkbaar met het gedrag van nestvogels. Het verkeringsvoer gaat door totdat nestvogels zijn uitgekomen. Het wordt hervat aan het begin van de volgende nestcyclus.

Kunnen vrouwelijke huisvinken alleen jongen grootbrengen?

Het is onwaarschijnlijk dat vrouwelijke huisvinken alleen een succesvolle koppeling grootbrengen. Tijdens incubatie en broeden is het vrouwtje sterk afhankelijk van het mannetje om voedsel te bieden. Als het mannetje sterft, zou het vrouwtje vaak voor zichzelf moeten foerageren. Het verlaten van het nest voor lange perioden, vooral tijdens de gevoelige stadia van incubatie of broeden, zou waarschijnlijk resulteren in verlies van de koppeling.

In het geval dat een koppeling niet succesvol is vanwege het verlies van een partner, zou het vrouwtje een nieuwe partner vinden en een andere koppeling optillen. In de meeste broedseizoenen zullen vrouwtjes tot zes keer nestelen. Hoewel gemiddeld slechts drie nesten succesvol zijn.