Torenvalk

Hoe ziet een Torenvalk eruit?

De torenvalk is een middelgrote valk, met lange vleugels en staart. De vleugels zijn vrij smal aan de basis en enigszins stomp aan de uiteinden wanneer ze worden gespreid en puntig wanneer ze gesloten worden gehouden.

Torenvalken zweven vaak met zijn staart gespreid als een waaier, die een brede zwarte balk aan de punt onthult, en fijnere, donkere laterale balk over zijn witte staartveren.

De grootte van hun grote, geel geringde ogen lijkt te worden versterkt door hun korte nek en kleine hoofd, dat een scherp gebogen snavel vasthoudt die zwartgrijs is met een gele basis. Hun poten zijn ook geel en eindigen in vier, vlijmscherpe klauwen.

Volwassen mannetjes hebben een zeer opvallende blauwgrijze kop en bovendelen en een baksteenrode rug.

Het vrouwtje, dat groter is dan het mannetje, is uniformer, met voornamelijk kastanjebruin verenkleed, hoewel op afstand geslachten op elkaar kunnen lijken.

Vrouwtjes lijken qua uiterlijk op juvenielen, beide hebben roodbruin, gestreept rug- en staartkleed.

Hoe klinkt een Torenvalk?

De torenvalk stoot een priemende ‘kee-kee-kee’ uit die het vaakst op de nestplaats te horen zal zijn.

Wat eet een torenvalk?

Torenvalken eten over het algemeen insecten en kleine zoogdieren en geven de voorkeur aan kevers en woelmuizen. Ze zullen ook jagen op kleine vogels en insecten.

Om meer te weten te komen over wat torenvalken eten, bekijk deze gids.

Waar kan ik Torenvalken zien?

Torenvalken zijn te vinden in een grote verscheidenheid aan habitats, waaronder gecultiveerd land, heidevelden, heidevelden, bermen en steden, vrijwel overal waar het prooien kan vinden. In Groot-Brittannië is de torenvalk algemeen en wijdverspreid en kan het hele jaar door worden gezien.

Borden en spotting tips

Hooggelegen torenvalken hebben een merkbaar rechtopstaande houding. In directe vlucht zijn de vleugelslagen van de torenvalk snel en ondiep met een paar glijders.

Het meest onderscheidende gedrag is het vermogen om in een vaste positie te zweven op snel slaande vleugels, waarbij zijn hoofd feilloos stil blijft of onbeweeglijk blijft op een opwaartse beweging. Het valt verticaal op een prooi, die dan meestal wordt weggedragen om op een baars te worden gegeten.

Torenvalken jagen ook door op draden en palen te zitten en zijn soms te zien terwijl regenwormen op de grond worden besluipt. Zijn zwevende vlucht onderscheidt hem onmiddellijk van die van de andere gewone roofvogel: de sperwer. Het vliegt ook op rechte vleugels, in plaats van gebogen.

Hoe broedt een torenvalk?

Torenvalken beginnen in het voorjaar te broeden, met eieren gelegd tussen april en mei. Het vrouwtje legt een legsel van 3-7 eieren, die ze ongeveer 28 dagen uitbroedt. Gedurende deze tijd zal het mannetje haar van voedsel voorzien.

Torenvalken zijn niet kieskeurig over waar ze nestelen en zullen alles gebruiken, van oude kraaiennesten tot boomgaten, kliffen en bouwrichels. Ze gebruiken over het algemeen geen nestmateriaal en geven de voorkeur aan een Spartaanse esthetiek.

Dit strekt zich uit tot de overlevingskansen van hun jongen, met slechts ongeveer 20 procent van de vogels die hun eerste twee jaar overleven.

Hoe lang leven Torenvalken?

Torenvalken kunnen tot 16 jaar oud worden, maar de gemiddelde leeftijd is ongeveer 4 jaar.

Migreren torenvalken?

Torenvalken wonen in Groot-Brittannië en de aantallen nemen toe in de vroege herfst als bezoekers uit Europa aankomen om te overwinteren. Sommige Britse vogels zullen in deze periode naar het zuiden naar Spanje trekken.

Bedreigingen en behoud

De nomtrek van torenvalken daalde in de jaren 1970 en de bevolkingsaantallen zijn de afgelopen jaren verder afgenomen. Men denkt dat dit het gevolg is van een verandering in de landbouwpraktijken.

In het Verenigd Koninkrijk hebben ze een staat van instandhouding van Amber en er wordt gedacht dat er momenteel ongeveer 46.000 broedparen zijn. In de late jaren 1980 werd dat aantal geschat op 52.000.

Het aantal soorten fluctueert en is nauw verbonden met dat van hun primaire voedselbron: woelmuizen. Torenvalken zijn echter zeer aanpasbare wezens, die de nabijheid van mensen tolereren en in staat zijn om te gedijen in stedelijke gebieden.