Gouden Wielewaal

Hoe ziet een Wielewaal eruit?

Het volwassen mannetje is een opvallend uitziende vogel met een goudgele kop, bovenlichaam en onderdelen. De vleugels en staart zijn glanzend zwart met gele uiteinden naar de primaire verborgenen. De ondervleugeldekveren zijn geel, terwijl de vliegveren (remiges) smalle, geelachtig witte uiteinden hebben. De lores van het mannetje, het gebied direct voor het oog en achter de basis van de snavel, zijn zwart en geven de indruk dat de vogel een klein masker draagt. De ogen zijn diep donkerrood en de middelgrote tot grote snavel is felroze rood. De poten zijn grijsblauw van kleur. Het vrouwtje mist de kenmerkende goudgele kleur van het mannetje en heeft in plaats daarvan overwegend lichtgeelgroene bovenlichaamsdelen en bovenvleugeldeksels met donkergrijze tot zwarte vleugels en een gele romp. Het gebied van de kin dat verandert naar de bovenste borst is lichtgrijs. De onderste borst, buik en flanken zijn lichtgeel met zwarte strepen en de snavel is meer roze dan rood. Het vrouwtje is ook zonder het zwarte masker dat trots door het mannetje wordt gedragen. Juvenielen zijn vergelijkbaar met het volwassen vrouwtje, hoewel over het algemeen doffer en met zwaardere onderzijde strepen.

Mannelijke Wielewaal

Vrouwelijke Wielewaal

Hoe klinkt een Wielewaal?

Gouden wielewaaltjes worden vaak voor elkaar horen zingen in melodieuze duetten waarbij het vrouwtje de zachte fluitende geluiden van het mannetje beantwoordt met een ‘skweeeeer’-reactie. Het geluid van het mannelijke gezang is vaak te horen uit dik gebladerte, hoewel het zien van de vogel in deze omstandigheden uiterst moeilijk kan zijn.

Wat eet een Wielewaal?

Thuis voedend vanuit het gebladerte hoog in de bomen of foeragerend op de grond, neemt de wielewaal kleine ongewervelde dieren zoals rupsen en ook fruit en zaden.

Distributie

De Europese wielewaal is een trekvogel die het liefst overwintert in Afrika ten zuiden van de Sahara, maar de zomer en het broedseizoen doorbrengt in de meer gematigde klimaten van West-Europa en oostwaarts naar Mongolië en Noordwest-China.

Borden en spotting tips

Gouden wielewaal als bomen! Ze leven in bossen, voeden zich in bossen en broeden in bossen. Slechts af en toe zullen ze zich in open ruimtes wagen om te foerageren voor voedsel of nestmateriaal. Loofbossen, gemengde en naaldbossen, plantages, boomgaarden en zelfs stedelijke en voorstedelijke tuinen worden door deze vogels als leefgebieden gebruikt. Het volwassen mannetje, eenmaal gespot, is gemakkelijk te identificeren met het vrouwtje dat minder is en vaak wordt verward met een groene specht, vooral tijdens de vlucht. Hoog in het bladerdak van het bos zijn ze moeilijk te herkennen vanaf de grond en vaak is hun zang de enige indicatie van hun aanwezigheid.

Vrouwelijke Wielewaal in vlucht

Fokkerij

De mannelijke wielewaal arriveert een paar dagen voor de aankomst van zijn partner op de nestplaats om indringers te verjagen en aanspraak te maken op zijn territorium. Zodra het vrouwtje arriveert, begint ze het nest te bouwen, een geweven structuur gemaakt van bijna alles om te dragen, van schors, riet, grassen en ander plantaardig materiaal tot dierenbont en haar en door de mens gemaakte vezels of synthetisch afval. Het nest, een ondiepe bekervorm, bevindt zich hoog in het bos of hout waar het onder een vork in de takken hoog in het bladerdak hangt. Jaarlijks, tussen mei en juni, en in sommige gebieden juli, wordt één broedsel van 3 – 5 bleke roomeieren, met zwarte splodges, door beide ouders gelegd en bebroed voor een periode van maximaal zeventien dagen. Nestvogels worden gevoed door het mannetje en vrouwtje en het uitvliegen is normaal gesproken met drie weken gebeurd.

Gouden Wielewaal die kuikens in nest voeren

Gouden Wielewaal volwassen met juveniele

Hoe lang leven Golden Orioles?

De gemiddelde levensverwachting voor de Europese wielewaal ligt tussen de vijf en tien jaar.