Wat is de State Bird of Pennsylvania? (En waarom?)

Pennsylvania is een van de dertien stichtende staten, officieel bekend als het Gemenebest van Pennsylvania. Het is slechts de 33e grootste staat per gebied, maar het is nog steeds de 5e meest bevolkte staat in het land. Het staatsdier voor Pennysylvania is het witstaarthert, maar wat is de staatsvogel?

De staat Pennsylvania koos in 1931 het korhoen (Bonasa umbellus) als staatsvogel. De middelgrote, grijze en bruine patroonvogel wordt ook wel de patrijs genoemd, maar ze zijn niet dezelfde vogel als de grijze patrijs.

De staatsvogel voor Pennsylvania, de Ruffed Grouse.

De staatsvogel voor Pennsylvania, de Ruffed Grouse.

Waarom is de Ruffed Grouse de staatsvogel voor Pennsylvania?

Volgens de E-Reference Desk heeft Pennsylvania tot op de dag van vandaag geen officiële staatsvogel geadopteerd. In plaats daarvan adopteerde het in 1931 het korhoen als de staatswildvogel. De vogel, die in de bossen van de staat leeft, voorzag de kolonisten van de staat van een integraal onderdeel van hun voedselvoorziening. De officieren van de Staatsfederatie van Vrouwenclubs en haar voorzitter van vogels en bloemen, mevrouw Harry J. Shoemaker, verdedigden de vogel.

Wanneer werd de Ruffed Grouse de staatsvogel voor Pennsylvania?

Op 22 juni 1931 adopteerde de staat Pennsylvania het korhoen als staatswildvogel. De staat nam op dezelfde dag ook zijn staatsboom aan. Pennsylvania noemt zijn staatswildvogel in sectie § 1005 van de statuten en geconsolideerde statuten van Purdon’s Pennsylvania, titel 71, deel 1 hoofdstuk 6 Bepalingen vergelijkbaar of nauw verwant aan bepalingen van de administratieve code – secretaris en ministerie van Binnenlandse Zaken – staatsemblemen sectie 1005.

Korhoen met open vleugels

Korhoen met open vleugels

Hoe ziet de staatsvogel van Pennsylvania eruit?

De Ruffed Grouse is ongeveer 14 centimeter lang. Deze middelgrote, kipachtige vogel heeft een gedrongen bouw en afgeronde vleugels. Beide geslachten van de vogel hebben witte borsten met bruine en zwarte chevrons en balken en een rug, hoofd en nek van grijs of bruin. Aan de zijkanten van hun nek groeien zwarte kemphanen en ze hebben een kuif op de bovenkant van het hoofd. Deze vogels hebben een lange, vierkante staart van grijs of bruin gemarkeerd met dunne, bleke en zwarte balken, evenals een brede zwarte subterminale band.

Gegolfd Korhoen op de grond

Gegolfd Korhoen op de grond

Hoe gedragen deze vogels zich?

Dit stevige korhoen gedijt tijdens de strenge Noord-Amerikaanse winters wanneer andere vogels, waaronder fazanten, kwartels en kalkoenen omkomen. Het korhoen varieert in besneeuwde gebieden die van eind november tot maart bodembedekking ervaren.

Het mannetje van deze soort leeft een agressief territoriaal bestaan. Ze paren met een of twee kippen en brengen hun volwassenheid door met het verdedigen van hun zes tot 10 hectare grote boshuis.

Het mannetje schrikt potentiële bedreigingen af door op een boomstam of grote rots te gaan staan en zijn vleugels te trommelen – ze tegen de lucht slaan om een vacuüm te creëren. Hij doet dit het hele jaar door, maar verhoogt het tempo in het voorjaar.

Als de zomer begint, in mei, kiest het vrouwelijke korhoen een struikgewas binnen het broedgebied van haar partner, meestal in het bos, om hun nest te bouwen. Favoriete locaties zijn aan de zijkant van een gekapte boom of onder een lage struik. Het vrouwtje kiest een plek op de grond waar de wind op natuurlijke wijze een stapel gedroogde bladeren heeft afgezet. Met dit startersnest voegt het vrouwelijke korhoen kruidachtige planten en meer gedroogde bladeren toe. Als ze blij is met het nest, legt ze tussen de vijf en 12 eieren. Deze kleine gele eieren moeten uitbroeden, maar in tegenstelling tot andere vogelsoorten verlaat het vrouwelijke korhoen het nest terwijl de eieren uitbroeden. Dit maakt ze kwetsbaar en veel roofvogels, waaronder de Kraai en de Raaf, eten ze als een delicatesse. De moedervogel zal deze vogels echter aanvallen als ze naderen terwijl ze thuis is. Ze zal elke indringer met haar voeten en vleugels treffen, net zoals een kip dat zou doen.

Zodra de eieren uitkomen, kunnen de jonge vogels het nest met hun ouders verlaten. Ze volgen hun moeder en beginnen te oefenen met vliegen. Tegen de tijd dat ze de leeftijd van een week bereiken, kunnen ze een paar meter per keer vliegen, maar niet genoeg voor solovlucht, dus begeleiden ze de hunne op zoek naar voedsel. De moedervogel bedekt de baby’s met haar vleugels als ze ’s nachts slapen voor bescherming en warmte. Als een vijand nadert terwijl ze aan het voeden zijn, zal de moeder letsel veinzen om het roofdier naar zich toe te trekken, zodat de baby’s overleven.

Ruffed Grouse op de sneeuw, tijdens de winter

Ruffed Grouse op de sneeuw, tijdens de winter

Vormen Ruffed Grouses gemeenschappen?

Het Ruffed Grouse brengt zijn leven door op dit areaal, maar zal buiten deze grenzen vliegen op zoek naar voedsel. Deze uitstapjes beginnen als de herfst nadert in oktober, wanneer de voedselvoorraden beginnen te slinken. De vogels vliegen vaak over de rivieren Ohio en Susquehanna in minikoppels van acht tot 10 vogels. Af en toe vliegen grotere aantallen vogels – tot 15 – naar de overkant van de rivier en blijven één tot twee weken in de nabijgelegen bossen. Het is meestal tijdens deze mini-migraties dat jagers ze afschieten. Deze vogels vliegen vaak over de staatsgrenzen naar Ohio, Kentucky, Illinois of Indiana.

Naast de roofvogels die hun eieren eten, is de grootste vijand van deze vogels de mens. Terwijl haviken, opossums, paalkatten, wezels, vossen en wasberen allemaal een natuurlijke roofdierrelatie met de vogels vormen, hebben mensen op deze vogels gejaagd sinds voordat kolonisten naar het land kwamen.

Ruffed Korhoender die bessen van een tak eet

Ruffed Korhoender die bessen van een tak eet

Wat eten Ruffed Grouses?

Die vlucht naar de andere kant van de rivier biedt hen de mogelijkheid om hun gevarieerde dieet voort te zetten. Tijdens warm weer, zonder sneeuw op de grond, dineren de vogels op fruit, insecten en groene bladeren van veel planten en bomen. Dit korhoen eet wel vlees dat verder gaat dan insecten; het consumeert ook de lekkernijen van kikkers, salamanders, slangen.

Zodra sneeuwval optreedt, gaat het korhoen over op dineren als een ‘bloemeneter’. Dat betekent dat het leeft van katjes en knoppen van slapende bloeiende bomen, zoals filberts, ijzerhout, berken, kersen en espen.

Stel een vraag

Heb je een vraag over dit onderwerp die we niet hebben beantwoord? Dien het hieronder in en een van onze experts zal zo snel mogelijk antwoorden.