Maryland is de 9e kleinste staat per gebied en de 18e meest bevolkte in de Verenigde Staten. Het landschap in Maryland omvat een mix van heuvelachtige gebieden, eikenbossen, bergen en zandduinen. Maar wat is de staatsvogel van Maryland?
De staat Maryland koos in 1947 de Wielewaal (Icterus galbula) als staatsvogel. In 1975 beschermde Maryland de vogel ook door opname in de Nongame and Endangered Species Conservation Act. Ondanks deze twee wetgevende acties wordt het voortbestaan van de vogel sinds de jaren 1980 bedreigd.
De staatsvogel van Maryland, de Baltimore Wielewaal.
Waarom is de Baltimore Wielewaal de staatsvogel voor Maryland?
Je zou het kismet kunnen noemen. In de jaren 1600 verhuisde Cecil Calvert, Second Baron Baltimore, of gewoon Lord Baltimore, naar de koloniën om de kolonie Maryland te runnen. Hij bracht het wapen van zijn familie mee, dat dezelfde kleuren droeg als de vogel. Zijn familiekleuren verschijnen nu op de vlag van de staat Maryland. Stel je zijn verbazing voor toen hij werd begroet door een vogel die de natuurlijke belichaming leek van het wapen van zijn eigen familie!
Deze vogel is geboren als een shoo-in voor de Maryland state bird met zo’n stamboom. Inheems in het gebied, zijn de inwoners van de staat al honderden jaren dol op de wielewaal, die in de jaren 1990 de wetenschap een verschillende soort bewees die verschilt van de noordelijke wielewaal. De vogel behoort inderdaad tot Baltimore.
Wanneer werd de Baltimore Wielewaal de staatsvogel voor Maryland?
De wetgevende macht van de Old Line State of Maryland nam in 1954 de Wielewaal van Baltimore aan als de staatsvogel. De aanduiding van de vogel komt voor in hoofdstuk 54, Handelingen van 1947; Wetboek van bepalingen Artikel, artikel 7-301. Maryland deelt zijn staatsvogel niet met een andere staat.
Een paar hooggelegen Baltimore Orioles
Hoe ziet de staatsvogel van Maryland eruit?
De Baltimore wielewaal ziet eruit als geen andere vogel met zijn heldere goudoranje en zwarte kleur. De mannetjes hebben effen zwarte hoofden, terwijl vrouwelijke Baltimore Orioles een grijze kop hebben, net als kuikens. Mannetjes hebben één witte vleugelbalk, maar vrouwtjes hebben er twee.
Beide geslachten worden ongeveer zes tot acht centimeter lang. Deze vogels wegen weinig, variërend tussen .06 pond en .08 pond. Ze hebben een spanwijdte van ongeveer negen tot 12 inch.
Vrouwelijke Baltimore Wielewaal
Hoe gedragen deze vogels zich?
De romantische Baltimore wielewaal vestigt zijn territorium en zingt en praat vervolgens met de vrouwtjes in het territorium in een poging om de juiste partner te vinden. Tijdens dit proces springt hij van baars naar baars om zijn atletisch vermogen en bekwaamheid te tonen.
Je zult ook zien dat de mannetjes van deze soort ook een buigende houding gebruiken. Dit toont respect voor het vrouwtje.
Een nogal territoriale vogel, de Baltimore wielewaal verdedigt zijn broedgebied voordat hij zelfs maar heeft gepaard. Zodra hij een partner heeft aangetrokken, kiest het vrouwtje hun nestplaats vanuit de buurt die hij heeft gekozen. Ze bouwt het nest hoog in een boom, in een vork van takken. Deze soort geeft de voorkeur aan Amerikaanse iepen, maar zal graag andere bomen gebruiken. Alternatieven zijn esdoorns en cottonwoods.
Het nest hangt meestal aan de takken en lijkt op een sok. De vogel naait en weeft stof zoals grassprieten en wijnstokschors, plus touw en vislijn. Deze creatieve vogel vliegt heen en weer met zijn materiaal, kronkelt het door andere materialen en vormt uiteindelijk knopen in de stof. Haar ontwerp vormt twee komvormen. De binnenste kom maakt gebruik van een zakachtig ontwerp, terwijl de buitenste kom flexibele vezels gebruikt en de binnenvoering zorgt voor zachtheid.
Deze vogels migreren ook. Van begin april tot eind mei komen ze aan in Centraal- en Oost-Noord-Amerika om te broeden in staten variërend van Louisiana tot en door de centrale VS en in centraal Canada. Afhankelijk van hoe ver ze naar het noorden reisden, kunnen ze eind juli naar het zuiden vliegen. Ze overwinteren in Florida en het Caribisch gebied, evenals Midden-Amerika en het noordelijkste Van Zuid-Amerika.
Een Baltimore Wielewaal zingen
Vormen Baltimore Orioles gemeenschappen?
De wielewaal van Baltimore vormt een kerngezin. Een mannelijke en vrouwelijke wielewaal paren, het fokken van een familie. Ze delen sommige taken terwijl ze de anderen verdelen. Het vrouwtje bouwt het huis, zoals besproken, terwijl het mannetje het huis bewaakt. De vrouwelijke wielewaal broedt hun vier of vijf eieren uit, terwijl het mannetje foerageert en jaagt op voedsel voor het paar. Dit proces duurt ongeveer 12 tot 15 dagen. Wanneer de kuikens uitkomen, zorgen beide ouders voor hen; beiden voeden hun jongen. De baby’s verlaat het nest ongeveer twee weken nadat ze uitkomen. Tot die tijd voeden en beschermen hun vader en moeder hen.
Vrouwtje (links) en mannetje (rechts) Baltimore Orioles die zich voeden met sinaasappels van een vogelvoederbak in de achtertuin
Wat eten Baltimore Orioles?
Baltimore wielewaaltjes dineren op insecten en geven prioriteit aan voedsel dat hen vetten biedt, omdat ze die calorieën moeten omzetten voor lange vluchten. Deze vogels hebben de vetten en suikers die ze eten nodig om ze om te zetten voor migratie. Omdat ze zo vaak en zo ver reizen, variëren ze hun dieet meer dan andere vogels. Ze eten een grote verscheidenheid aan insecten, fruit en nectar. Ze scherpen in op rijp, donkergekleurd fruit, waaronder rode kersen, moerbeien, paarse druiven, enz.
Deze vogels vangen insecten op uit struiken en bomen en vangen insecten in de lucht. Deze wielewaal eet graag rupsen, inclusief de harige soorten die je in de lente in het diepe zuiden ziet. Ze geven ook de voorkeur aan kevers, wespen, sprinkhanen, insecten, slakken en spinnen. Maar voordat je denkt dat deze kleurrijke vogels zich alleen op eiwitten richten, hebben ze ook een paar trucs op hun vleugels om de smakelijke grotere vruchten onderweg naar hun winterhuizen te benutten.
Het maakt niet uit dat veel van de favoriete voedingsmiddelen van deze vogel veel groter zijn dan het. Beide geslachten denken creatief en gebruiken hun snavels goed, zoals de vrouwtjes doen bij het weven van het nest. Ze zullen een techniek gebruiken die gapen wordt genoemd, waarbij ze een gat in een grotere vrucht pikken, vervolgens het sap eruit drinken en het met hun tong uitzuigen.
Stel een vraag
Heb je een vraag over dit onderwerp die we niet hebben beantwoord? Dien het hieronder in en een van onze experts zal zo snel mogelijk antwoorden.