Alaska is zowel de meest noordelijke als de westelijke staat, het is ook veruit de grootste staat per gebied. Hoewel het eigenlijk een enorme staat is, is de bevolking iets meer dan 700.000 mensen, waardoor het de 48e meest bevolkte staat in de VS is. Het staatsdier voor Alaska is de eland, maar wat is de staatsvogel?
De staat Alaska koos in 1960 de Willow Ptarmigan (Lagopus lagopus) als staatsvogel. Soort van. Alaska koos oorspronkelijk zijn officiële vogel in 1955, maar het was nog geen staat. Toen het in 1960 de status van staat kreeg, werd de wilgenpost automatisch verheven tot staatsvogel.
De staatsvogel van Alaska, de Willow Ptarmigan
Waarom is de Willow Ptarmigan de staatsvogel voor Alaska?
Alaska koos zijn officiële staatsvogel, de wilgen ptarmigan, vanwege het slimme gebruik van camouflage als roofdierbescherming. Zijn vindingrijkheid in het veranderen van het verenkleed van de zomer lichtbruin naar sneeuwwit in de winter maakte indruk op de inwoners van de staat.
Wanneer werd de Willow Ptarmigan de staatsvogel voor Alaska?
In 1955 koos Alaska officieel de Willow Ptarmigan als officiële vogel. Omdat Alaska nog geen staat was geworden, was het de officiële vogel van het gebied tot 1960, toen Alaska de 49e staat werd en de wilg ptarmigan de 49e staatsvogel werd.
Mannelijke Wilg Ptarmigan in broedkleed
Hoe ziet de staatsvogel van Alaska eruit?
Dit Alaskaanse arctische korhoen lijkt eigenlijk veel op een kip. De wilgen ptarmigan heeft een gedrongen bouw met een vrij korte staart. Zelfs zijn poten en tenen hebben veren. Zoals gezegd transformeert het de kleur gedurende het jaar. In de zomer lijkt het mannetje roodbruin, met een witte maag en vleugels, terwijl het vrouwtje donkerder lijkt met mottling aan haar veren. Deze vogels vervellen in de lente en de herfst. Tijdens de winter transformeren beide geslachten van de vogel in een volledig witte vacht met slechts een paar zwarte staartveren om hem van de sneeuw te onderscheiden.
Meten van kop tot staart, de Willow Ptarmigan groeit tot ongeveer 15 inch. De spanwijdte meet ongeveer 17 tot 21 inch. Deze vogels bereiken een hoogte van 11 tot 14 inch en wegen iets meer dan de meeste zangvogels – van 3 tot 6 gram.
Een paar Willow Ptarmigans die in hun winterkleed ruien
Hoe gedragen deze vogels zich?
De Willow Ptarmigan leeft ongeveer twee jaar in de wildernis van Alaska. Het besteedt veel van zijn tijd aan het vermijden van de dood. De cirkel van het leven is heel reëel in Alaska, een staat van voornamelijk wildernis. Dit korhoen heeft talloze roofdieren die het grootste deel van zijn tijd vermijdt. Deze roofdieren omvatten Amerikaanse zeearenden, meeuwen, kappen kraaien, raven, noordelijke haviken, eksters, rode vossen, boommarters, nerts, slechtvalken, kortstaartige wezels, minste wezels, noordelijke kiekendieven, steenarenden, ruwbenige haviken, gyrfalcons en sneeuwuilen. In wezen wil het grootste deel van de natuur in Alaska dit schattige kleine korhoen verslinden, vandaar zijn handige evolutie om zijn veren twee keer per jaar volledig te veranderen.
Deze trekvogel woont in de arctische gebieden van Canada en Alaska. Ze geven de voorkeur aan valleien en gebieden met veel dichte vegetatie. Ze migreren wel naar het zuiden voor de winter, maar niet uit de staat. Deze stevige vogels blijven waar het sneeuwt en gaan op in het landschap. Tijdens 80 procent van de winter blijven ze verborgen in een sneeuwhol dat ze graven.
Je zou de Willow ptarmigan spraakzaam kunnen vinden als de gelegenheid daarom vraagt. Ze hebben meestal lage stemmen en gebruiken gutturale verbuigingen voor hun vocalisaties. Tijdens het daten en paren maakt het mannetje blaffende geluiden en ratelende geluiden. Deze expressieve vogelaars hebben een lach die bijna klinkt als een menselijke grinnik. Ze reageren op verschillende prikkels met klemmende geluiden en zullen expostuleren wanneer ze de kans krijgen.
Een kudde Willow Ptarmigans
Vormen Willow Ptarmigans gemeenschappen?
Deze uitgaande vogels vormen koppels nadat het broedseizoen is afgelopen. Een deel daarvan is om te overleven, omdat het het gemakkelijker maakt om roofdieren te ontwijken wanneer je in een kudde vliegt. Tijdens het broedseizoen draait het echter allemaal om het maken van een gezin en het grootbrengen van hun families. De vogel beoefent seriële monogamie en polygynie. Ze vormen paarbindingen (koppeling) die alleen het broedseizoen duren. Het volgende jaar ontwikkelen ze een nieuwe relatie en broeden ze met een andere vogel.
De vogels hebben een complex paringsritueel. Het begint in april en mei wanneer mannetjes van de soort hun broedgebieden vestigen en fel verdedigen. Wanneer vrouwtjes aankomene in dit gebied een paar weken later begint het mannetje zijn uitverkoren partner het hof te maken. Hij kan zijn machismo uiten aan een paar vrouwtjes door middel van strutten, het uitvoeren van luchtprestaties en het uitwaaieren van de staart, maar veel mannetjes kunnen dezelfde paringsrituelen uitvoeren voor alle vrouwtjes. Het vrouwtje Willow Ptarmigan kiest haar partner uit de mannetjes en kiest hun nestplaats.
Tijdens elke broedperiode legt het vrouwtje ongeveer zes tot tien eieren. Het duurt 21 tot 22 dagen voordat de eieren uitbroeden, gedurende welke tijd het mannetje het vrouwtje bewaakt. Terwijl hun kuikens volledig ontwikkeld worden geboren, hebben de baby’s nogal wat zorg nodig. Ze kunnen het nest verlaten op de dag dat ze met hun ouders worden geboren, maar ze hebben maanden begeleiding nodig voordat ze alleen in Alaska kunnen overleven. Ze bereiken pas de onafhankelijkheid op de leeftijd van vijf tot zeven maanden. Tot die tijd blijven ze bij hun ouders.
Migratietijd vindt plaats voordat ze deze onafhankelijkheid bereiken. Wanneer het echter tijd is om naar een lagere hoogte te migreren, gaan de mannetjes en vrouwtjes uit elkaar. De kinderen gaan meestal met hun vrouwelijke ouder mee. De vrouwtjes en kuikens kunnen ongeveer 100 mijl van de broedgebieden vliegen om te overwinteren in heuvels of een beboste vallei. De kudde mannetjes reist niet zo ver. Een uitzondering hierop doet zich wel voor als het vrouwtje voor de migratietijd overlijdt. In deze gevallen neemt de mannelijke vogel de rol van beide ouders over om voor de kuikens te zorgen.
Willow Ptarmigan stond bij een wilg
Wat eten Willow Ptarmigans?
Een vroege ochtend foerageerder, het arctische korhoen eet ook in de middag. Ze lopen stiekem over de grond en kauwen bessen, vegetatie en insecten. Tijdens de warmte van de zomer voeden ze zich de hele dag.
De wilg ptarmigan verandert zijn dieet afhankelijk van de tijd van het jaar. Van oktober tot maart bestaan hun favoriete maaltijden uit katjes en knoppen van dwergberk- of kraaienbessenplanten. Wanneer april rondrolt, voegen de vogels overwinterde bessen toe aan hun dieet.
Stel een vraag
Heb je een vraag over dit onderwerp die we niet hebben beantwoord? Dien het hieronder in en een van onze experts zal zo snel mogelijk antwoorden.