Hawaii is een kleine eilandstaat op 2.000 mijl ten westen van het Amerikaanse vasteland. Het is de 47e kleinste staat en de 40e meest bevolkte met een bevolking van iets meer dan 1,4 miljoen mensen. Het staatsdier voor Hawaï is de Hawaiiaanse monniksrob, maar wat is de staatsvogel?
De staat Hawaï koos in 1957 de Nene (Branta sandwicensis), ook bekend als de Hawaiian Goose, als de staatsvogel. De grote, crème, bruine en zwartgekleurde, nene (uitgesproken als nay nay) vogel endemisch naar het eiland Hawaï verschilt opmerkelijk van de rest van de ganzenfamilie. Deze bedreigde vogel is de enige van de negen ganzensoorten op het eiland die het vermogen om te vliegen behield; de anderen degradeerden en werden vluchtloos.
Close-up van een Nene of Hawaiian Goose
Waarom is de Nene-gans de staatsvogel voor Hawaï?
De staat Aloha, Hawaï, koos de nene, ook bekend als Hawaiiaanse gans, voor zijn staatsvogel. De nene bevolkten ooit de eilanden, maar nu zijn er nog maar zo’n 2.000 tot 4.000 vogels over. Hawaii koos de nene als zijn officiële vogel als onderdeel van een openbare voorlichtingscampagne om zijn bevolking te informeren over het belang van het behoud van de natuur en inheemse soorten. Het lobbyde ook met succes voor de toevoeging van de nene aan de federale lijst van bedreigde diersoorten in 1967.
De staat Hawaï heeft samengewerkt met de Wildfowl and Wetlands Trust (WWT) in Engeland om nene buiten Hawaï te fokken en vervolgens de in het buitenland gekweekte vogels opnieuw in de staat te introduceren. Dit helpt inteelt te verminderen. In 1949 bleven er nog maar 20 tot 30 vogels over, maar wijlen Sir Peter Scott nam twee van de vogels mee naar Engeland en kweekte ze. Tot op heden hebben meer dan 200 vogels uit de twee verplaatste vogels gebroed en opnieuw geïntroduceerd op de Hawaiiaanse eilanden.
Wanneer werd de Nene de staatsvogel voor Hawaï?
De staat Hawaï wachtte tot 1957 om zijn officiële vogel een naam te geven. In die tijd bleef Hawaï een Amerikaans grondgebied, net als Alaska. Beide werden staten in 1959. Technisch gezien had Hawaii een staatsvogel voordat het een staat werd.
De Hawaiiaanse Gans wordt soms ook wel de Nene Duck genoemd.
Hoe ziet de staatsvogel van Hawaï eruit?
Als je ooit een Canadese gans hebt gezien, lijkt de nene er veel op. Beide hebben een mee-eter met een bijpassende kroon, snavel, voeten en gezicht. Dit in tegenstelling tot hun crèmekleurige nek die overgaat in bruin of grijs verenkleed. Wetenschappers geloven dat de nene is geëvolueerd uit de Canadese gans en naar het eiland reist door op puin te drijven.
Van kop tot staart meet de nene tot 25 centimeter lang. De spanwijdte varieert van 11 tot 12 inch. Deze kleine vogels wegen niet veel – slechts 3,3 pond tot 6,6 pond.
Hoe gedraagt Nenes zich?
Deze vogels leven in het wild op de eilanden Hawaiʻi, Kauaʻi, Maui, Molokai en Oahu. Ze trouwen en blijven levenslang monogaam. Wanneer twee vogels zich tot elkaar aangetrokken voelen, begint de mannelijke Hawaiiaanse gans een subtiele verkering door alle rivaliserende mannetjes die naderen te verjagen. Dit laat de vrouwelijke gans weten dat hij om hem geeft. Deze ganzen nestelen meestal van oktober en maart, maar hun broedseizoen kan langer worden, beginnend in augustus en pas in april eindigend.
De vrouwelijke nene legt één tot vijf eieren per broedsel. Deze ovaalvormige, crème of witgekleurde kunnen splijten als de vogel ze incubeert. Incubatie vereist 30 tot 32 dagen, waarin de mannelijke nene het nest bewaakt en voor zijn partner zorgt. Het echtpaar heeft slechts één broedsel per jaar.
Eenmaal uitgekomen, hebben de nene-kuikens slechts een paar uur nodig voordat ze klaar zijn om uit het nest te komen om zichzelf te voeden. Hun ouders houden toezicht op deze maaltijden. De baby’s leren vliegen op ongeveer de leeftijd van 80 dagen, maar het kan tot 100 dagen van het leven duren voordat ze stijgen. Gedurende ongeveer een jaar vliegen ze met de kudde waartoe hun ouders behoren, ze kunnen alleen toeslaan. Hun ouders zullen zich bezighouden met het volgende broedseizoen, het maken van broertjes en zusjes voor de babyvogels. Op de leeftijd van twee tot drie jaar bereiken jonge nenes geslachtsrijpheid en beginnen ze de zoektocht naar hun eigen partner. Ze zullen ook een nest bouwen, hof maken, trouwen en paren, waardoor ze elk jaar een broedsel van kuikens produceren.
Hawaiiaanse gans met kuikens
Vormen nenes gemeenschappen?
Nenes vormen kerngezinnen binnen een kudde, dus ze behoren wel tot een gemeenschap. Ze delen hun nest echter niet. De kudde maakt samen kleine migratieaanpassingen.
Nenes maken hun huizen meestal op verhoogde vulkanische hellingen in de gebieden die worden voortgeplant door struikgewasvegetatie. Ze geven ook de voorkeur aan het vestigen van geïsoleerde gebieden in graslanden, weiden, en struikgewasbossen. De Hawaiiaanse ganzen zijn niet kieskeurig over menselijk contact, dus als ze een park of golfbaan zien die ze leuk vinden, zullen ze daar hun huis bouwen. Je speelt er gewoon doorheen zonder de vogel aan te raken of te schaden, want dat zou een federale overtreding creëren waarvoor je een boete van $ 50.000 in rekening wordt gebracht.
Wat eten nenes?
De nene eet op een menu van bessen, bloemen, bladeren en zaden. Het vegetarische dieet bevat veel tropische lekkernijen. Hoewel de meeste vogels een kleine lijst hebben met items die ze consumeren, eet de Hawaiiaanse gans meer dan 30 soorten planten, de meeste inheems in de staat, maar een paar geïntroduceerd.
Hawaiiaanse Nene foerageren voor voedsel
Waarin verschilt de nene van andere ganzen?
De voorkeur van de nene is om het hele jaar in dezelfde habitat te leven. Hoewel ze de enige ganzen op de eilanden zijn die kunnen vliegen, kunnen ze niet over lange afstanden vliegen. Ze migreren korte afstanden binnen de eilanden om betere voedselbronnen te vinden. Terwijl de andere acht ganzentypen helemaal niet kunnen vliegen, kan de nene in zeer korte uitbarstingen vliegen.
Ze zwemmen ook niet. Je zult deze vogels zelden in het water zien. Wanneer ze het water in gaan, zijn ze geneigd om erin te lopen of erin te waden.
Hun voeten zijn geëvolueerd om te lopen en missen een deel van de webbing die andere soorten ganzen bezitten. Hun voeten evolueerden ook om een betere grip te bieden op het vulkanische terrein van het eiland. Ze zijn geëvolueerd om te lopen en waggelen niet zoals andere ganzen doen.
Stel een vraag
Heb je een vraag over dit onderwerp die we niet hebben beantwoord? Dien het hieronder in en een van onze experts zal zo snel mogelijk antwoorden.