Vrouwelijke wilde eenden (identificatiegids: mannelijk versus vrouwelijk)

Terwijl mannelijke wilde eenden, met hun glanzende groene hoofden, witte nekkragen en kastanjeborstveren, onmiddellijk herkenbaar zijn voor zowel vogelexperts als niet-experts, kan hetzelfde niet worden gezegd van vrouwelijke wilde eenden. Van een afstand kunnen vrouwtjes gemakkelijk worden verward met verschillende andere grote lichtbruine eenden.

Hier nemen we een diepgaande blik op vrouwelijke wilde eenden, met een gids voor hun nest-, voedings- en broedgewoonten, zodat u een expert kunt worden in het identificeren van de soort, zelfs van ver over een meer of vijver.

Hoe kun je zien of een wilde eend mannelijk of vrouwelijk is?

In de winter en de lente is het eenvoudig om een mannelijke wilde eend van een vrouwtje te vertellen. Mannelijke wilde eenden zijn een van de meest herkenbare eendenrassen ter wereld. Ze zijn gemakkelijk te identificeren, met een iriserende groene kop, lichtgrijs lichaam, zwarte gekrulde staartveren, kastanjeborst en dunne witte kraag rond hun nek.

Vrouwelijke wilde eenden daarentegen zijn wat onopvallender, met overal gevlekte bruine veren, donkerder gelijnde markeringen rond de ogen en bleke witachtige staartveren. Zowel mannetjes als vrouwtjes hebben op elke vleugel een flits van violetblauwe veren, getipt met zwarte en witte banden.

Elk jaar, in de latere zomer, ondergaan mannelijke wilde eenden een tijdelijke verandering van verenkleed, bekend als een ‘eclipsvervelling’. Ze verliezen hun heldere veren en nemen een veel ingetogener uiterlijk aan, met een gevlekte groene kop die later volledig bruin wordt. Dit proces stelt hen in staat om op te gaan in hun omgeving en zichzelf te beschermen tegen roofdieren.

Mannetjes in eclipsvervelling kunnen nog steeds relatief gemakkelijk van vrouwtjes worden onderscheiden, omdat ze een stevige gele snavel behouden, in tegenstelling tot de vlekkerige oranjebruine snavel van een vrouwelijke wilde eend.

Hoe ziet een vrouwelijke wilde eend eruit?

Vrouwelijke wilde eenden zijn een gevlekt bruin, met donkerder bruine veren op hun hoofd. Ze hebben een violetblauwe vleugelflits (bekend als een “speculum”) met zwarte en witte balken. Hun onderdelen zijn bleker en hun staartveren zijn wit.



Vrouwelijke wilde eenden hebben oranjerode poten en voeten. Hun snavels zijn een bruinoranje tint, gemarkeerd met zwarte splodges.

Hoe heet een vrouwelijke wilde eend?

Een vrouwelijke wilde eend staat bekend als een kip of een eend, terwijl een mannetje een woerd wordt genoemd.

Zijn vrouwelijke wilde eenden groter dan mannetjes?

Volwassen vrouwelijke wilde eenden zijn gemiddeld 58 cm (23 inch) lang en wegen 1,1 kg (2,4 lbs). Mannetjes zijn iets groter en zwaarder, meten 63 cm (24,7 inch) en wegen 1,2 kg (2,7 lb).

Gedragsverschillen

Zowel mannelijke als vrouwelijke wilde eenden kunnen bijzonder agressief gedrag vertonen tijdens het broedseizoen. Mannelijke wilde eenden zijn aanzienlijk groter dan vrouwtjes en hebben een aangeboren instinct om te paren. Ongepaarde vrouwtjes worden regelmatig en vaak bijzonder gewelddadig aangevallen door mannetjes voor ‘gedwongen paring’.

Een verklaring voor deze genderongelijkheid in de wilde eendenpopulatie is dat een aanzienlijk aantal vrouwtjes sterft in de periode onmiddellijk na het nestelen, als gevolg van ‘voedingsstress’ (het niet vinden van voedselbronnen met voldoende voedingsstoffen om aan de behoeften van hun lichaam te voldoen).

Vrouwelijke wilde eenden kunnen ook sterven als een direct gevolg van gedwongen copulatie, waarbij de stress van de brute aanval het vrouwtje kan doden of ze kan zelfs verdrinken tijdens het paringsproces.

Zingen en bellen

Vocalisaties verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke wilde eenden. Vrouwtjes hebben een breder repertoire en staan bekend om het luidruchtige ‘kwakzalverende’ geluid dat meestal wordt geassocieerd met eenden.

Ze maken dit geluid tussen de 2 en 10 keer achter elkaar, beginnend als een hard, hard geluid en vervolgens zachter en rustiger. Het wordt gebruikt als een paringsroep en kan ook worden gehoord als het leggen op het punt staat te beginnen. Dit zou erop wijzen dat ze haar territorium opeist.

Mannelijke wilde eenden kwaken niet en maken in plaats daarvan een zwakkere, raspende roep. Wilde eendjes maken een zacht, hoog fluitend geluid en reageren op de kwakzalvers van het vrouwtje die worden gebruikt als een vorm van communicatie, zodat ze zich bewust zijn van waar ze is, zelfs als ze uit het zicht is.

Nesten

Vrouwelijke wilde eenden zijn dominant bij het selecteren van een nestplaats, waar ze alleen een ondiepe schraap bouwen, in beschutte vegetatie in de buurt van water, goed verborgen voor view van roofdieren.



Terwijl het leggen aan de gang is, wordt de nestplaats bewaakt door het beschermende mannetje; zodra de koppeling echter is voltooid en het vrouwtje begint met incuberen, is de input van de mannelijke wilde eend voltooid en trekt hij zich terug in zijn zomerse ruigrond.

Vrouwtjes wilde eenden broeden hun eieren alleen uit voor 22 tot 30 dagen. Gedurende deze tijd moeten ze hun nest onbeheerd achterlaten om zichzelf twee keer per dag maximaal een uur te voeden.

Het is de enige verantwoordelijkheid van het vrouwtje om voor de eendjes te zorgen zodra ze zijn uitgekomen, waardoor ze naar water gaan waar ze zichzelf meteen kunnen voeden. De vrouwelijke ouder blijft in de buurt en houdt haar jongen de eerste 6 tot 8 weken nauwlettend in de gaten.

Voederen

Tijdens het broedseizoen eten mannelijke en niet-levende vrouwelijke wilde eenden meestal een dieet dat voor een derde uit dierlijk materiaal (insecten, schaaldieren en wormen) en tweederde uit plantaardig materiaal bestaat. Voedsel dat wordt gegeten door legende vrouwelijke wilde eenden, is daarentegen voor meer dan 70 procent op dieren gebaseerd.

Voor zowel mannetjes als vrouwelijke wilde eenden in de herfst en winter vormen planten het grootste deel van het dieet. Zowel mannelijke als vrouwelijke eendjes zijn grotendeels afhankelijk van insecten totdat ze ongeveer twee maanden oud zijn.

Kunnen vrouwelijke wilde eenden alleen jongen grootbrengen?

Vrouwelijke wilde eenden voeden hun jongen eigenhandig op. Kort nadat het leggen is voltooid, gaan mannetjes verder naar hun ruigronden, terwijl vrouwtjes worden achtergelaten om eieren uit te broeden en vervolgens de eendjes op te voeden voor hun eerste paar weken van het leven. Mannetjes spelen meestal geen actieve rol buiten het aanvankelijk bewaken van een nestplaats totdat het vrouwtje klaar is met het leggen van de koppeling.

Kan een mannelijke eend in een vrouw veranderen?

Mannelijke wilde eenden veranderen niet in vrouwtjes, maar ondergaan wel een verandering van verenkleed waardoor ze hun kenmerkende heldere veren verliezen en qua uiterlijk meer op vrouwtjes gaan lijken.

Tijdens wat bekend staat als de ‘eclipsvervelling’ krijgen mannetjes een dof, bruin uiterlijk om zich gemakkelijk te camoufleren tegen hun moerassige ruigronden. Aanvankelijk behouden hun hoofden een groenachtige tint, maar dit wordt geleidelijk vervangen door een volledige set bruine veren.

Mannetjes in eclipsvervelling kunnen van vrouwtjes worden onderscheiden door naar hun snavels te kijken: ongeacht hun verenkleed zal een mannelijke wilde eend altijd een gele snavel hebben, terwijl die van het vrouwtje oranjebruin gespikkeld met zwart blijft.

Elke herfst vervellen mannelijke wilde eenden opnieuw en krijgen ze een set van de kleurrijke veren terug die traditioneel worden geassocieerd met wilde eenden draken, voorafgaand aan het komende broedseizoen wanneer ze vertrouwen op het gebruik van hun indrukwekkendere verenkleed om een partner aan te trekken.