Vrouwelijke roodstaarthaviken (identificatiegids)

De roodstaarthavik (Buteo jamaicensis) is een van de bekendste roofvogels van Noord-Amerika. Ze zijn te zien in de Verenigde Staten, Canada en een groot deel van Mexico en Midden-Amerika. Voor zo’n bekende vogel zullen maar weinig mensen waarschijnlijk het verschil kennen tussen mannetjes en vrouwtjes van de soort.

Vrouwelijke roodstaarthaviken zijn veel groter dan hun mannelijke tegenhangers, en dit is de beste manier om ze uit elkaar te houden. Het verschil in grootte zal het meest merkbaar zijn wanneer een paar samen wordt gezien, maar met ervaring kun je misschien een goede gok maken over de vraag of een enkele vogel mannelijk of vrouwelijk is.

Er zijn ook enkele verschillen in gedrag die kunnen helpen onderscheid te maken tussen de geslachten. Lees verder om meer te weten te komen over deze belangrijke verschillen en meer.

Hoe kun je zien of een roodstaarthavik mannelijk of vrouwelijk is?

Het is niet gemakkelijk om het geslacht van een roodstaarthavik alleen aan de hand van looks te vertellen. Dit komt omdat vrouwelijke en mannelijke roodstaarthaviken geen duidelijke verschillen hebben in verenkleed, kleuring of markeringen.

Zorgvuldige observatie van gedragsverschillen, vooral tijdens het broedseizoen, en het vergelijken van de grootte van paren die in de buurt van elkaar zitten of in de buurt vliegen, is de beste manier om het geslacht van een roodstaarthavik te vertellen.

De meest opvallende fysieke aanwijzing voor het geslacht van een roodstaarthavik is de grootte. Vrouwelijke roodstaarthaviken zijn, net als zoveel andere roofvogels, groter dan mannetjes. Het verschil kan duidelijk zijn wanneer de vogels naast elkaar worden gezien.

Gedragsverschillen zijn ook een geweldige manier om onderscheid te maken tussen mannen en vrouwen. Deze zijn het meest duidelijk tijdens de balts- en broedtijd. Deze verschillen worden iets later in het artikel uitgebreid besproken, dus lees tot het einde voor meer details.

Hoe ziet een vrouwelijke roodstaarthavik eruit?

Vrouwelijke roodstaarthaviken zijn krachtig gebouwde roofvogels. Wanneer ze tijdens de vlucht worden gezien, hebben ze brede vleugels, met duidelijke primaire veren die op vingertoppen lijken. Ze behoren tot de grootste van de Noord-Amerikaanse Buteo-haviken, de tweede alleen voor de woeste havik (Buteo regalis).

De kleur van het verenkleed is echt variabel in de soort, maar de meeste volwassen vogels hebben de typische roodachtige bovenzijde van de staart. Hoewel momenteel minstens twaalf ondersoorten worden geaccepteerd, kunnen de meeste roodstaarthaviken in twee brede categorieën worden ingedeeld. Deze staan simpelweg bekend als donkere en lichte morphs, hoewel vogels die tussen deze twee morphs zitten ook worden gezien.

Een typische volwassen roodstaarthavik van de lichte morph heeft een roodachtige staart, een donkere kop en karakteristieke donkere patagiale markeringen op de voorrand van de onderkant van elke vleugel. Ze hebben ook vaak een band van donkere markeringen over de buik.

Donkere morph exemplaren zijn rufous tot chocoladebruin onder, met witte vliegveren. De randen van de vliegveren en vleugeltips zijn donker. De markeringen op de buik en de patagiale vlekken worden bedekt door de algehele donkere verenkleedkleur.

Hoe heet een vrouwelijke roodstaarthavik?

Helaas zijn er geen kleurrijke woorden voor vrouwelijke haviken die in de moderne tijd worden gebruikt. De vrouwelijke roodstaarthavik staat simpelweg bekend als de kipvogel.

Zijn vrouwelijke roodstaarthaviken groter dan mannetjes?

Vrouwelijke roodstaarthaviken zijn gemiddeld aanzienlijk groter dan mannetjes. Mannetjes meten 45-56 cm (18-22 inch) lang, terwijl vrouwtjes 50-65 cm (20-25 inch) meten. Vrouwtjes zijn ook veel zwaarder dan mannen en bereiken 1,46 kg (3,2 lbs) tot de mannetjes 1,3 kg (2,8 lbs).

Hoewel deze grootteverschillen duidelijk kunnen zijn wanneer beide leden van een paar zichtbaar zijn, is het identificeren van het geslacht van een enkele vogel op basis van alleen de grootte niet altijd betrouwbaar. Dit komt omdat een groot mannetje groter kan zijn dan een klein vrouwtje.

Dit grootteverschil is de norm voor roofvogels, hoewel wetenschappers het niet echt eens zijn over waarom. Een mogelijke reden is om het vrouwtje beter uit te rusten voor het verdedigen van zichzelf, haar eieren en haar jongen tijdens het nestelen.

Gedragsverschillen

Als het gaat om visueel vergelijkbaar vogelsoorten, het observeren van verschillen in gedrag is een geweldige manier om te zien of een individu mannelijk of vrouwelijk is. Dit geldt zeker voor de roodstaarthavik en de meest voor de hand liggende verschillen zijn te zien tijdens het broedseizoen.

Lees verder om enkele van de belangrijkste verschillen te leren om op te letten.

Baltsvertoningen

Roodstaarthaviken houden zich bezig met spectaculaire luchtkeringsshows. Tijdens deze vertoningen vergrendelen ze vaak klauwen of snavels en vallen ze naar de grond. Ze zijn zelfs opgenomen terwijl ze iets te lang vasthouden en samen op de aarde neerstorten!

Het mannetje is het meer acrobatische individu in deze displays en benadert het vrouwtje meestal van bovenaf in de lucht om contact te maken. Als het lukt in zijn verkering, zal het vrouwtje een geschikte baars vinden en paring toestaan.

Zingen en bellen

De roep van de roodstaarthavik is zo’n iconisch geluid dat zowat iedereen die ooit televisie heeft gekeken het waarschijnlijk heeft gehoord! Zowel mannelijke als vrouwelijke roodstaarthaviken produceren deze typische havikachtige oproepen, meestal tijdens het zweven.

Nestelen en voeren

Zowel mannelijke als vrouwelijke roodstaarthaviken zijn verantwoordelijk voor de nestbouw. Het vrouwtje legt 2 of 3 (soms 4) eieren over een periode van 3 tot 5 dagen. Zowel mannelijke als vrouwelijke vogels zijn verantwoordelijk voor incubatie, die naar schatting ongeveer een maand duurt. Vrouwtjes besteden echter meer tijd aan broeden dan mannen, iets wat hij vaak goedmaakt door haar eten te brengen.

Roodstaarthaviken zijn roofvogels. Ze voeden zich voornamelijk met kleine zoogdieren zoals knaagdieren en konijnen, hoewel kleinwildvogels en reptielen zoals slangen ook een belangrijk onderdeel van hun dieet zijn. Het zijn opportunistische jagers die de neiging hebben om hoog boven de grond te zitten en te scannen op prooien. Ze zoeken ook af en toe naar prooien op de vleugel door te zweven, langzaam over open velden te vliegen of zelfs te zweven. Prooien worden gedood met behulp van hun scherpe klauwen en snavels.

Het mannetje brengt het grootste deel van het voedsel binnen, hoewel het vrouwtje prooien zal verscheuren tot hapklare brokjes voor de kuikens. Het vrouwtje is verantwoordelijk voor het broeden van de jongen, iets wat ze tot 5 uur per dag zal doen totdat de kuikens een leeftijd van ongeveer een maand bereiken.

Kunnen vrouwelijke roodstaarthaviken alleen jongen grootbrengen?

Beide geslachten zijn betrokken bij het succesvol grootbrengen van kuikens. Om deze reden is het hoogst onwaarschijnlijk dat een vrouwelijke roodstaarthavik de jongen met succes alleen kan grootbrengen.

Zelfs met de hulp van mannen kunnen vrouwen afvallen tijdens het ouderschap. Kuikens lopen ook een veel groter risico wanneer beide ouders het nest slechts 30 minuten verlaten.

Hebben vrouwelijke roodstaarthaviken rode staarten?

Zowel mannelijke als vrouwelijke roodstaarthaviken hebben de typische rufous-bruine staarten. Deze kleuring is het meest zichtbaar aan de bovenzijde van de staart, maar de kleur komt goed tot uiting in goede belichting.

Juveniele roodstaarthaviken zien er een beetje anders uit dan volwassenen, en individuen van beide geslachten hebben meer gestreepte staarten zonder de typische roodachtige kleuring.