Vrouwelijke Indigo Gorzen (Identificatiegids)

Indigogorzen zijn een genot om te observeren, vooral tijdens het broedseizoen wanneer hun verenkleed opzichtiger is. Ze zijn aanwezig in de oostelijke helft van de Verenigde Staten en het zuidwesten van de woestijn tijdens het broedseizoen. Gorzen migreren in de winter naar Mexico, Midden-Amerika en het Caribisch gebied.

Vrouwelijke indigogorzen zijn niet zo helder als de mannetjes en vertonen weinig tot geen blauwe kleuring, zelfs tijdens het broedseizoen. Net als bij veel andere vogelsoorten zijn de vrouwtjes meer aards getint om beter op te gaan in hun omgeving. Dit helpt natuurlijk om het vrouwtje te camoufleren en het succes van nestvogels te garanderen.

Het verenkleed van het vrouwtje is niet het enige verschil tussen haar en een mannelijke indigogors. Ze vertoont ook verschillende gedragsverschillen, met name met betrekking tot nestgedrag.

In deze complete gids gaan we dieper in op de specifieke kenmerken van de vrouwelijke indigogors. Lees verder om meer te ontdekken!

Close-up van een hooggelegen Indigo Bunting vrouwtje

Close-up van een hooggelegen Indigo Bunting vrouwtje

Hoe kun je zien of een indigogors mannelijk of vrouwelijk is?

Indigogorzen zijn seksueel dimorf tijdens het broedseizoen, wat betekent dat hun verenkleed deze tijd van het jaar verschilt. In de lente en zomer hebben mannetjes een helder blauw verenkleed dat iets donkerder is rond hun hoofd en gezicht. Hun snavels zijn zilvergrijs. Aan de andere kant zijn vrouwtjes over het algemeen buff-bruin, met een gebroken witte keel en strepen op de borst. Af en toe hebben vrouwtjes een lichtblauw verenkleed op hun vleugels.

Buiten het broedseizoen zijn mannetjes donkerder, met meer bruin verenkleed. Ze hebben echter nog steeds blauw op hun vleugels en staartveren, terwijl vrouwtjes bijna effen bruin zijn.

Juveniele indigogorzen lijken qua kleur meer op vrouwtjes. Ze zijn bruin over het algemeen met lichtgrijze onderkanten en meer gedefinieerde strepen. Onvolwassen, of niet-broedende, mannetjes lijken overal fragmentarisch blauw en bruin.

Vrouwelijke indigogors 1
Mannelijke indigogors

Hoe ziet een vrouwelijke indigogors eruit?

Volwassen vrouwelijke indigogorzen hebben een zacht buff-bruin verenkleed, af en toe met hints van blauw op de vleugels en staart. Ze zijn iets donkerder en doffer in de winter.

Zijn vrouwelijke indigogorzen groter dan mannetjes?

Vrouwelijke indigogorzen zijn iets kleiner dan mannetjes. Ze meten over het algemeen ongeveer 63,2 mm, terwijl mannetjes gemiddeld 66,7 mm meten. Mannetjes hebben ook iets meer massa dan vrouwtjes in het algemeen. Vrouwelijke indigogorzen krijgen echter massa tijdens het broedseizoen en lijken bijna even groot als mannetjes.

Vrouwtje (links) en mannetje (rechts) Indigogorzen neergestreken bij een voederbak

Vrouwtje (links) en mannetje (rechts) Indigogorzen neergestreken bij een voederbak

Gedragsverschillen

Vrouwelijke indigogorzen vertonen een paar gedragsverschillen met mannetjes. Het meest opvallende is dat hun verschillen liggen in zang-, nest-, incubatie- en voedingsgedrag. Als u weet waar u op moet letten bij het observeren van indigogorzen, kunt u volwassen en juveniele vrouwtjes van mannetjes identificeren.

We zullen deze verschillen in de volgende paragrafen nader bekijken.

Zingen en oproepen

Vrouwelijke indigogorzen zingen niet. Alleen mannen vertonen dit gedrag, wat belangrijk is bij het aankondigen van hun territorium aan andere mannen en hun vrijgezellenstatus aan vrouwen.

De vrouwelijke gors heeft wel een repertoire aan oproepen die ze onder bepaalde omstandigheden zal geven. Bikken is een milde noodoproep die wordt gegeven wanneer mensen naderen of als jongen het nest verlaten. Eeee is een ernstiger noodoproep die wordt gebruikt wanneer een bekend roofdier zich in de buurt van het nest bevindt. Vrouwtjes hebben ook een ti-ti-ti-ti twitterende oproep gebruikt om paring te vragen.

Een paar Indigo gorzen die samen in een boom zitten

Een paar Indigo gorzen die samen in een boom zitten

Nesten

Vrouwelijke indigogorzen bouwen hun nesten zonder de hulp van hun partner. Mannetjes vergezellen het vrouwtje meestal niet eens. Om het nestproces te beginnen, bezoeken vrouwtjes verschillende potentiƫle locaties met laaggroeiende onderbegroeide vegetatie, zoals een frambozenvlek.

Zodra een locatie is gekozen, begint het vrouwtje nestmateriaal te verzamelen – voornamelijk stengels, bladeren, stroken schors en gras. Nesten worden meestal gebouwd in de kromming van drie takken en op hun plaats gehouden met spinrag. De bouw kan vroeg in het seizoen wel 8-10 dagen duren, maar wordt vaak ingekort tot niet meer dan twee dagen voor latere nesten.

Vrouwelijke gorzen hebben een ventrale broedplek die wordt ontvederd zodra het nest is gebouwd. Deze pleister blijft kaal door de nesting seizoen, totdat het vrouwtje vervellt. Mannetjes hebben geen broedplek.

Incubatie

Incubatie wordt ook uitsluitend uitgevoerd door de vrouwelijke indigogors. Het begint zodra het laatste ei van de koppeling is gelegd. Voor die tijd blijft het vrouwtje alleen bij het nest tijdens regenachtig of koud weer.

Mannetjes kunnen in de buurt van het nest blijven terwijl het vrouwtje incubeert en alarmoproepen geven wanneer ze worden gestoord, maar over het algemeen tonen ze geen interesse in de eieren. Mannelijke indigogorzen brengen ook geen voedsel naar het vrouwtje terwijl ze op het nest is. In plaats daarvan wordt de incubatie periodiek onderbroken voor het vrouwtje om te foerageren.

Vrouwelijke Indigogors die kuikens in het nest voedt

Vrouwelijke Indigogors die kuikens in het nest voedt

Voederen

Zodra de eieren uitkomen, broedt het vrouwtje de kuikens de eerste zes dagen. Broeden is niet constant, omdat het vrouwtje ook het nest moet verlaten om voor zichzelf en de koppeling te foerageren. Vrouwtjes blijven een periode lang voedsel leveren, zelfs als de nestvogels zijn uitgevlogen.

Mannetjes foerageren in dit stadium ook niet voor hun partners of kuikens. Af en toe bieden mannelijke indigogorzen wat ouderlijke zorg dichter bij wanneer de koppeling het nest verlaat. Over het algemeen zijn mannetjes minimaal betrokken.

Kunnen vrouwelijke indigogorzen alleen jongen grootbrengen?

Vrouwelijke indigogorzen kunnen hun jongen zeker alleen grootbrengen. Zelfs met een partner aanwezig, bieden de vrouwtjes al bijna alle ouderlijke zorg. In tegenstelling tot veel andere vogelsoorten vertrouwen vrouwelijke indigogorzen niet op hun partners om voedsel te bieden tijdens incubatie en broeden. In plaats daarvan verlaat ze het nest voor een korte periode om voor zichzelf en haar jongen te zorgen.

Interessant genoeg lijken mannelijke indigogorzen hun jongen niet te associƫren als hun eigen. Dit wordt verondersteld de reden te zijn achter hun gebrek aan ouderlijke zorg. Onderzoekers vragen zich af of vrouwen deze associatie ook missen. Ze zorgen voor hun jongen, maar zullen ook zorgen voor de kuikens van andere vogels (voornamelijk de koevogel) wanneer hun nesten geparasiteerd zijn.

Stel een vraag

Heb je een vraag over dit onderwerp die we niet hebben beantwoord? Dien het hieronder in en een van onze experts zal zo snel mogelijk antwoorden.