Soorten uilen in Alabama (complete gids)

Met meer dan 100 boomvariëteiten is Alabama een divers landschap voor uilen om naar huis te bellen, variërend van graslanden en wetlands tot zeegebieden, allemaal met een rijke plantenbedekking. Sommige uilen leven er permanent, terwijl anderen in de winter naar het zuiden migreren voor een milder klimaat. Dit betekent dat je veel mogelijkheden hebt om dag en nacht uilen te spotten. Met zoveel keuzes roept dit de vraag op, welke uilen zijn er te vinden in Alabama?

Zeven uilensoorten zijn te vinden in de staat Alabama. Deze omvatten de kerkuil, gestreepte uil, gravende uil, oostelijke krijsuil, grote gehoornde uil, noordelijke zaag-whetuil en kortooruil. Elk van deze uilen leeft in verschillende habitats, heeft verschillende migratiepatronen en voedt zich overdag of ’s nachts met een verscheidenheid aan prooien.

Om meer te weten te komen over de zeven soorten uilen in Alabama, blijf lezen!

Welke soorten uilen zijn te zien in Alabama?

Hieronder staan de zeven soorten uilen die te vinden zijn in de staat Alabama.

De kerkuil onderscheidt zich van verschillende soorten die in Alabama worden aangetroffen. Ze zijn de enige vertegenwoordiging van deze familie in Noord-Amerika, met de resterende uilen op deze lijst als ‘echte uilen’. Kerkuilen zijn te herkennen aan hun kleine ogen, gekartelde klauwen en hartvormige gezichtsschijf. Ze hebben blote tenen, lange benen, afgeronde en lange vleugels en korte en vierkante staarten.

Hun ondervleugels en gezichten vallen op tijdens de vlucht door hun zachte witte gelaatstrekken. De rest van hun lichaam varieert van geelachtig goud tot kaneelkleur, waarbij vrouwtjes iets donkerder zijn dan de mannetjes.

Kerkuilen zijn nachtdieren die zich voeden met kleine zoogdieren, waaronder lemmingen, woelmuizen, muizen, ratten, konijnen, vleermuizen en spitsmuizen. Deze uilensoort produceert geen “hoot” -geluid, maar meer een gekrijs, fluit, geschreeuw, gesis of schreeuw, wat meer typisch is voor mannelijke uilen. Deze uilen zijn het hele jaar door te vinden in Alabama.

Herkenbaar aan hun witte en gevlekte bruine vlekken op de vleugels en staart, heeft de Barred Owl verontrustende pikzwarte ogen en bleke buiken met donkere strepen.

Deze uilen zijn het meest comfortabel in natte gebieden in een bos, zoals hooglanden, beboste rivierbodems en moerassen. Ze voeden zich met ongewervelde dieren, vissen, vogels, zoogdieren, reptielen en amfibieën. Ze waden soms zelfs in ondiep water om vis of crawdads te vangen.

Deze uilen zijn het hele jaar door in Alabama te vinden en houden altijd vast aan dezelfde gebieden, dus migratie zit niet in hun kaarten. Als je buiten bent en een oproep hoort die klinkt als: “wie kookt voor jou, wie kookt voor jullie allemaal”, dan heb je waarschijnlijk geluisterd naar de roep van een Barred Owl. In tegenstelling tot de meeste andere uilensoorten zijn Barred Owls overdag te horen.

Oorspronkelijk “howdy vogels” genoemd door cowboys vanwege hun ritmische hoofdknopen, zijn Burrowing Owls een favoriet onder liefhebbers vanwege hun unieke gedrag en uiterlijk. Ze zijn het meest comfortabel in open landhabitats in Noord-Amerika.

Gravende uilen behoren tot enkele van de kleinste soorten en verschillen niet in grootte tussen mannetje en vrouwtje, wat ongebruikelijk is. De veren zijn lichtbruin met witte vlekken, waarbij volwassenen meer gevlekt zijn dan juvenielen. Hun ogen zijn scherp geel en hun verhalen zijn vierkant en kort.

Gravende uilen voeden zich overdag of ’s nachts met knaagdieren, vissen, grote insecten, reptielen en kleine vogels, afhankelijk van het seizoen.

De Oostelijke Krijsuil heeft drie versies – intermediair, rufous of grijs. In Alabama komt de rufous-versie het meest voor. Dit type is meer roodachtig over het lichaam met zwart omrande oorpluimen en gezichtsschijven. Hun schouders zijn wit gevlekt en hun magen hebben vlekkerige strepen. Deze vogels zijn klein met een lengte variërend van 6,3-9,8 inch.

Eastern Screech Owls kunnen het hele jaar door worden waargenomen in Alabama, meestal in buitenwijken. Ze nestelen in buitenwijken omdat er minder roofdieren zijn door de ontwikkeling. Deze vogel paart voor het leven, maar af en toe zal het mannetje paren met een tweede vrouwtje, dat eieren kan leggen in het nest van het eerste vrouwtje en beide kan uitbroeden.

Meestal worden deze uilensoorten gehoord voordat ze worden gezien. Ze hebben een jankende zachte stem, als een paard. De sleutel tot het identificeren van de Oostelijke Krijsuil is om je oren te trainen voor hun zoete stem, omdat een van hun verdedigingsmechanismen camouflage is. Ze voeden zich met een verscheidenheid aan prooien van alle groottes, waaronder zoogdieren, insecten, reptielen en andere vogels, soms kannibalistisch.

De Grote Gehoornde Uil is een grote vogel met grijs op de top en een getraliede buik. Ze hebben grote oorpluimen en een kraag van witte bevedering. Experts beschrijven hun gezichten meestal als kattenachtige kenmerken. De oosterse variant heeft kaneelkleurtinten in de hele gezichtsschijf en borst.

Grote gehoornde uilen behoren tot de meest voorkomende in Noord-Amerika, omdat ze in verschillende habitats kunnen leven, waaronder achtertuinen, steden, wetlands, toendra, woestijnen, regenwouden, graslanden en bossen. In Alabama is deze uilensoort het hele jaar door te vinden. De roep van de Grote Gehoornde Uil is een hoo hoo-HOO, wat een klassieke uilenhoet is.

Mannetjes en vrouwtjes zingen samen hun liedjes, waarbij vrouwtjes een hogere stem hebben. Kraaien zijn een van de grootste prooien van de Grote Gehoornde Uil, maar ze voeden zich ook met andere vogels zoals Visarend, kikkers en schorpioenen.

De Northern Saw-whet Owl brengt zijn winters door in zuidelijke staten, zoals Alabama, maar zijn niet gebruikelijk om te zien omdat ze niet in het zuiden broeden. Hun favoriete habitat is in bossen, waar ze ’s nachts volledig op knaagdieren en insecten kunnen jagen, waardoor ze uitdagender te spotten zijn.

De Saw-Whet Owl dankt zijn naam aan zijn roep, die klinkt als een zaagblad op een wetsteen. In tegenstelling tot de meeste andere soorten eet deze vogel zijn prooi niet in zijn geheel, in plaats van muizen in stukjes te consumeren gedurende twee maaltijden.

De Kortooruil houdt van open grond voor de jacht, inclusief moerassen en velden, maar is te vinden rond luchthavens. Hoewel deze uilensoort verder naar het noorden broedt, worden ze in de winter vaak gespot in Alabama.

De Kortooruil wordt het meest gezien bij daglicht, waar ze jagen in de vroege ochtenden en in de schemering. Ze vliegen vaak laag voordat ze naar beneden duiken om knaagdieren te vangen en op de grond te zitten wachten op een prooi.