Scops Uil

Hoe ziet een Scops Owl eruit?

De scopsuil heeft twee verschillende morphs waarvan de meest voorkomende overwegend grijsbruin van kleur is met een bleker gezicht en onderdelen. De gezichtsschijf is grijs met donkerbruine randen en een lichtgrijze V-vorm boven de snavel en tussen de ogen, die zich naar boven uitstrekt naar de achterkant van de kroon, naar de oorpluimen. Deze grijze V-vorm doorsnijdt een smalle donkerbruine streep die loopt van de cere, waar de snavel het gezicht ontmoet, tot aan de dop en verder. Er is een donkergrijsbruin gebied direct rond de felgele ogen met bleke bijna witte dunne wenkbrauwen erboven. De borst, buik en flanken zijn lichtgrijsbruin met een willekeurig patroon lichte buff mottling en prominente zwarte of donkerbruine verticale strepen. De bovenste delen zijn voornamelijk grijsbruin met strepen en balken. Het algemene patroon en de kleur van de grijze morph scops uil biedt een uitstekende camouflage voor de vogel, vooral wanneer deze zich tegen een achtergrond van boomschors afspeelt. De rufous morphed variant is vergelijkbaar in patronen en markeringen, maar met de grijsbruine kleuring vervangen door de roodbruine of rufous tint.

Hoe klinkt een Scops Owl?

Mannetjes en vrouwtjes roepen elkaar vaak met een midden tot laag getinte single of herhaalde noot van ‘kyo – kyo’. Een van de beste beschrijvingen van dit relatief unieke geluid is om het te vergelijken met de sonar ping die te horen is in onderzeebootfilms wanneer het schip wordt gevolgd door een oppervlakteschip, hoewel de roep van de vogel niet altijd zo hoog is.

Wat eet een Scops Owl?

De scopsuil zal soms foerageren voor voedsel terwijl hij op de grond is, maar vaker zal hij van zijn baars naar beneden duiken en zijn prooi met zijn klauwen grijpen. Een dieet van grote insecten is de favoriete maaltijd, hoewel het ook regenwormen en kleine reptielen, zoogdieren en vogels zal nemen.

Distributie

De Euraziatische scopsuil (otus scops) broedt in Zuid-Europa, met name rond de Middellandse Zee en oostwaarts naar West- en Centraal-Azië. Het is polytypisch in die zin dat het vier ondersoorten heeft die voornamelijk beperkt zijn tot specifieke geografische gebieden als volgt:

• Otus scops cycladum – Griekenland, Klein-Azië, Jordanië & Israël
• Otus scops mallorcae – Vasteland Spanje, Balearen, N W Afrika
• Otus scops pulchellus – Rusland, Kazachstan &N W China
• Otus scops turanicus – Irak, Iran, Turkije, Turkmenistan, N W Pakistan

Er is nog een ander lid van de familie van de Euraziatische Scops-uil, namelijk de Euraziatische Scops-uil (Cyprus) – (otus scops cyprius), dat wil zeggen dat het geen ondersoort heeft, noch is het zelf een ondersoort en wordt alleen op het eiland Cyprus gevonden. Afgezien van een beperkt aantal vogels die broeden rond de zuidelijke kustgebieden van de Middellandse Zee en zijn eilanden, migreren scopsuilen in de winter naar Afrika ten zuiden van de Sahara en West-India (afhankelijk van hun broedlocatie).

Borden en spotting tips

Zoals eerder vermeld, is de roep van de scopsuil zeer onderscheidend en gemakkelijk herkenbaar, zij het dat het geluid kan worden gehoord, maar het wezen kan heel goed verborgen blijven. Ze geven er de voorkeur aan om vrij open beboste breedbladige gebieden of naaldbossen te bezoeken en zullen zelfs boomgaarden of parken in voorstedelijke regio’s bevolken. Ze zijn overwegend nachtdieren en worden vaker in de schemering gezien tijdens de zomer in hun broedgebieden.

Fokkerij

Nestelen vindt plaats in boomholtes, gebouwen of muren en af en toe oude nesten verlaten door andere vogelsoorten. Een broedsel van tussen de 2 – 6 gewone witte eieren wordt gelegd tussen maart en augustus, afhankelijk van de locatie, en bebroed door het vrouwtje gedurende gemiddeld vijfentwintig dagen. De jongen verlaten het nest tot dertig dagen later.

Hoe lang leven Scops Owls?

De levensverwachting voor een Euraziatische scopsuil is maximaal tien jaar.