Je hebt waarschijnlijk overwogen of je een mannelijke of vrouwelijke papegaai moet krijgen. Beide geslachten hebben verschillende kenmerken, dus overweeg welke eigenschappen en kwaliteiten je zoekt voordat je een beslissing neemt.
Vrouwelijke papegaaien zijn kleiner en aanhankelijker, maar ze zijn stiller met doffere veren. Mannetjes zijn veel kleurrijker maar groter, wat sommige eigenaren in kleine huizen niet kunnen accommoderen. Mannen zijn echter extraverter en speelser en hebben meer kans om te praten en te zingen dan vrouwen.
Sommige papegaaien zijn niet seksueel dimorf, wat betekent dat mannetjes en vrouwtjes er hetzelfde uitzien.
tonen
Maken mannelijke of vrouwelijke papegaaien betere huisdieren?
Sommige mensen geven de voorkeur aan mannetjes vanwege hun uitbundige persoonlijkheden en kleurrijke verenkleed, terwijl anderen de voorkeur geven aan vrouwtjes vanwege hun rustige aard en kleinere gestalte.
We zullen het gedrag van mannelijke versus vrouwelijke papegaaien onderzoeken, zodat u kunt beslissen:
Vrouwelijke papegaaien
Als u overweegt een vrouwelijke papegaai te nemen, overweeg dan de volgende persoonlijkheids- en uiterlijke kenmerken voordat u zich ertoe verbindt om ervoor te zorgen dat er een geschikt voor u is:
Grootte
Vrouwelijke papegaaien zijn meestal kleiner dan mannetjes. Ook zijn hun lichamen slank, maar hun heupen breder om eieren te passeren. Papegaaien die niet seksueel dimorf zijn, hebben grootteverschillen, zoals een kleinere kop.
Vrouwtjes hebben plattere hoofden, wat een van de gemakkelijkste manieren is om de geslachten uit elkaar te houden. Sommige eigenaren geven de voorkeur aan vrouwelijke papegaaien omdat hun kleinere gestalte betekent dat ze minder ruimte innemen.
Veren kleuren
Vrouwelijke papegaaien hebben doffere, minder kleurrijke veren dan mannetjes omdat mannetjes vertrouwen op hun felgekleurde verenkleed om partners aan te trekken. Vrouwtjes hoeven niet zo kleurrijk te zijn als hun mannelijke tegenhangers.
Volgens Science Daily zijn vrouwelijke papegaaien minder kleurrijk omdat ze gecamoufleerd moeten worden bij het bewaken van hun nesten. Doffere veren stellen hen in staat om op te gaan in hun omgeving en hen te beschermen tegen roofdieren. Mannetjes hebben meer kans om overdag naar voedsel te foerageren.
Persoonlijkheid
Vrouwtjes zijn vaak stiller en knuffeliger en aanhankelijker dan mannetjes. Wanneer vrouwtjes echter bijten, kunnen ze het zoveel harder doen dan mannetjes, misschien vanwege de noodzaak om hun jongen te beschermen.
Dit geldt niet voor alle papegaaien. Vrouwelijke Amazone papegaaien worden bijvoorbeeld agressief tijdens de lente, terwijl andere soorten meer aanhankelijk worden tegenover hun eigenaren.
Hoewel sommige eigenaren genieten van de extra aandacht gedurende deze tijd, kan dit problemen veroorzaken. Sommige papegaaien zien hun eigenaren als hun partners en beginnen ongepast gedrag jegens hen te vertonen.
Mannelijke papegaaien
Mannelijke en vrouwelijke papegaaien verschillen op de volgende manieren:
Grootte
De meeste mannelijke papegaaien hebben grotere, sterkere, zwaardere lichamen met grotere, plattere hoofden. Dit verschil in grootte komt omdat ze vrouwelijke aandacht moeten winnen tegen de concurrentie van andere mannetjes.
Dit is niet het geval voor alle papegaaiensoorten, omdat sommige overeenkomen met de grootte van mannetjes, maar vrouwtjes zijn zelden groter – ze zijn meestal even groot als ze niet kleiner zijn.
Verenkleuring
Scientific American legt uit dat de eigenschappen die mannelijke papegaaien helpen, worden veroorzaakt door natuurlijke selectie. Zoals besproken, zijn mannelijke papegaaien helderder en kleurrijker dan de meeste vrouwtjes.
Mannetjes vertrouwen op hun heldere veren tijdens de paartijd om een partner te vinden. Veerkleur en -kwaliteit geven gezondheid aan; hoe helderder het verenkleed, hoe groter de kans dat de papegaai gezonde nakomelingen krijgt.
Persoonlijkheid
Mannelijke papegaaien spelen leuker dan vrouwtjes en zijn waarschijnlijker om te zingen en te praten. Ze kunnen minder speels worden met hun eigenaren in de aanwezigheid van een andere mannelijke vogel, maar dit hangt af van hun persoonlijkheid.
Ondanks hun meer extraverte aard kunnen mannelijke papegaaien agressief wordenIve. Hoewel ze niet zo veel of zo hard bijten als vrouwen, kunnen ze meer uitdagende zorgbehoeften hebben.
Praten mannelijke of vrouwelijke papegaaien meer?
Er is geen definitief antwoord op de vraag of mannelijke of vrouwelijke papegaaien betere praters zijn.
Mannelijke valkparkieten en parkieten ontwikkelen grotere vocabulaires dan vrouwen. Dit komt deels voort uit hun instincten, omdat mannetjes de neiging hebben om meer vocaal te zijn in het wild. Mannetjes zijn ook socialer, dus ze bootsen de geluiden van hun kudde na. In gevangenschap worden hun eigenaren onderdeel van hun kudde, daarom bootsen ze woorden na.
Dit geldt echter niet voor alle papegaaien. Hoewel bepaalde papegaaienrassen meer gevorderde praters zijn, kunnen vrouwtjes net zo spraakzaam zijn als mannetjes. Vrouwelijke Amazones, Afrikaanse grijzen en ara’s zijn net zo getalenteerd in het nabootsen van woorden en zinnen als hun mannelijke tegenhangers.
De persoonlijkheid van een papegaai en het verlangen om te leren praten zijn factoren. Het hangt ook af van hoe vaak eigenaren met hun vogels praten. Papegaaien zullen niet leren praten tenzij getraind, dus het kost de tijd, het geduld en het doorzettingsvermogen van een eigenaar om deze vaardigheid te ontwikkelen. Als een papegaai niet wil leren spreken, zal hij dat niet doen.
Zijn mannelijke papegaaien agressiever?
Vrouwelijke papegaaien worden vaker beschouwd als de zachtere, kalmere papegaaiensoort.
Dat wil niet zeggen dat mannetjes agressief zijn, maar ze worden zo gezien vanwege hun energieke, speelse temperament. Ze zijn ook luider, wat soms de indruk van woede wekt.
Evenzo moeten mannetjes dominantie in het wild laten gelden, vooral bij het vinden van een partner. Omdat papegaaien in gevangenschap niet ver verwijderd zijn van hun wilde neven en nichten, hebben papegaaien deze instincten behouden.
Om die reden worden mannelijke papegaaien agressiever tijdens het broedseizoen. Socialisatie en regelmatige menselijke interactie kunnen dit gedrag in de loop van de tijd verwijderen.
Wanneer papegaaien agressief worden, vertonen ze het volgende gedrag:
- Verhoogde kuif
- Gegolfde veren
- Crouching
- Slingerend van links naar rechts
- Stilstaan
- Oogspelden
- Schreeuwen
- Grommen
Zelfs als je opzettelijk een vrouwelijke papegaai kiest om dit gedrag te vermijden, zullen ze gebeuren, ongeacht of je omgeving geschikt genoeg is.
Papegaaien zijn van nature niet agressief. Dierenklinieken van Noord-Amerika: Exotic Animal Practice beschrijft hoe wilde papegaaien niet bijten als ze vechten, maar alleen aanvallen als ze te maken hebben met stress en angsttriggers.
Evenzo verwarren sommige eigenaren agressie met speelsheid. Als je papegaai het bijvoorbeeld leuk vindt om je te besluipen en je een tepel te geven om je aandacht te trekken, heeft je vogel gewoon plezier.
Geven mannelijke papegaaien de voorkeur aan vrouwelijke eigenaren?
Er zijn verhalen over hoe mannelijke papegaaien zich lief en liefdevol gedragen tegenover hun vrouwelijke eigenaren, maar weigeren in de buurt van de mannen te komen. Hoewel er geen solide wetenschappelijk bewijs is om te ondersteunen of dit waar is of niet, is het zeker logisch in bepaalde scenario’s:
- Vorige achtergrond. Een man kan het in een ander huis hebben misbruikt.
- Angstniveaus. De diepe stem van een man kan een angstreactie veroorzaken.
- Gebrek aan socialisatie. Als het mannetje geen tijd doorbrengt met de papegaai, zullen ze geen verbinding opbouwen.
Hoewel het lijkt alsof papegaaien bevooroordeelde neigingen naar vrouwtjes vertonen, is het onwaarschijnlijk dat ze geslacht kunnen herkennen, laat staan een voorkeur kunnen ontwikkelen.
Socialisatie is de sleutel tot het verkrijgen van de liefde en genegenheid van je papegaai, ongeacht het geslacht. Eigenaren die hun papegaaien vaak hanteren, samen spelen en traktaties geven, zullen eerder merken dat hun vogels naar hen toe trekken. Papegaaien kunnen diepe banden ontwikkelen als hun eigenaren de tijd nemen om ze te smeden.
