Cooper’s Hawk of Red-tailed Hawk: wat zijn de verschillen?

Coopers havik (Accipiter cooperii |) en de roodstaarthavik (Buteo jamaicensis) zijn zowel algemene als wijdverspreide roofvogels in Noord-Amerika. Deze vogels bezetten een breed scala aan habitats en zijn geen onbekenden in achtertuinen en voorstedelijke gebieden. Dus hoe zie je het verschil tussen deze twee haviken?

Een van de meest voor de hand liggende verschillen tussen de kuipershavik en de roodstaarthavik is hun grootte. Roodstaarthaviken zijn gemiddeld aanzienlijk groter en zwaarder gebouwd, hoewel beide soorten vrij variabel in grootte zijn. De kuipershavik heeft ook een donkere pet, duidelijk grijsachtige rug met roodachtige onderdelen en een relatief lange staart. Dit in tegenstelling tot de algehele bruine bovenste delen van de roodstaarthavik, die ook een karakteristieke roodachtige staart heeft vanaf de achterkant bekeken.

Er zijn ook enkele andere fysieke verschillen om op te letten, waaronder oogkleur en staartbanding. Vocalisaties, jacht-, voeder- en vlieggedrag verschillen ook tussen deze twee haviken, en deze worden verderop in dit artikel behandeld.

Lees verder als je wilt leren hoe je onderscheid kunt maken tussen twee van Amerika’s meest voorkomende roofvogels. We zullen onderweg ook enkele interessante feiten over de gewoonten en biologie van deze vogels behandelen. Dus aan de slag!

Wat is groter, een Cooper’s hawk of een Red-tailed hawk?

Grootte is een geweldige manier om onderscheid te maken tussen Cooper’s en red-tailed hawks. De roodstaarthavik is gemiddeld aanzienlijk groter dan de kuipershavik. Deze vogels hebben een langere totale lengte, spanwijdte en een grotere massa dan de kuipershavik.

Hier zijn de meest nuttige metingen om onderscheid te maken tussen deze twee haviken in het veld:

Cooper’s havik metingen

• Mannelijke cooper’s haviken meten ongeveer 15 inch (37-39cm) lang. Vrouwtjes zijn iets langer op 16-17 inch (42-45cm).
• Mannetjes wegen 10-15 ounces (280-410g), terwijl vrouwtjes de weegschaal tippen op 12-24 ounces (330-680g).
• Mannelijke cooper’s haviken hebben een spanwijdte van 24-35 inch (62-90 cm), terwijl vrouwtjes 30-35 inch (75-90 cm) tussen vleugeltips meten.

Roodstaarthavik metingen

• Mannelijke roodstaarthaviken meten 18-22 inch (45-56 cm) lang, terwijl vrouwtjes 20-26 inch (50-65 cm) meten. Mannelijke roodstaarthaviken zijn daarom qua lengte vergelijkbaar met vrouwelijke cooper’s hawks.
• Mannelijke roodstaarthaviken hebben een massa van 24-46 ounces (690-1300g), terwijl vrouwtjes veel zwaarder zijn bij 32-51 ounces (900-1460g).
• Mannelijke en vrouwelijke roodstaarthaviken hebben vergelijkbare spanwijdten van 45-52 inch (114-133 cm).

Let op het enorme bereik van grootte en massa, met name tussen de geslachten van de twee soorten. Dit is typisch bij roofvogels en zeer nuttig voor het maken van meer specifieke identificaties.

Wat komt vaker voor, Cooper’s hawks of Red-tailed hawks?

Zowel cooper’s hawks als red-tailed hawks zijn veel voorkomende en wijdverspreide Amerikaanse roofvogels. Roodstaarthaviken hebben echter een veel grotere mate van voorkomen, bezetten een groter scala aan habitats en breiden zich verder uit naar het noorden.

Roodstaarthaviken worden vaker gezien dan Coopers haviken. Cooper’s haviken zijn een meer cryptische soort die minder tijd doorbrengt met zweven en meestal niet zo prominent zit als de roodstaarthavik. Roodstaarthaviken roepen ook vaker dan coopers haviken, dus je hebt meer kans om ze in het veld op te merken.

Absolute aantallen zijn onmogelijk te bepalen, maar de totale populatie roodstaarthaviken wordt geschat op maar liefst 2 miljoen individuen, waardoor deze soort veel talrijker is dan de kuipershavik met een geschatte populatie van 800 000 individuen.

Beide soorten staan op de lijst van minst zorgwekkende soorten door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) en beide soorten zijn de afgelopen vier decennia dramatisch toegenomen.

Familie

Roodstaarthaviken en koperhaviken zijn van verschillende roofvogelgeslachten. Hoewel ze allebei bekend staan als haviken, is het behoorlijk nuttig om ze verder te scheiden in respectievelijk buteo’s en accipiters. Dit onderscheid is hier nuttig en zal ook van pas komen bij het identificeren van andere Amerikaanse haviken in het veld.

Roodstaarthaviken komen uit de Buteo geslacht. Dit zijn middelgrote tot grote haviken die meestal jagen door hun prooi op de grond te vangen. Ze hebben brede vleugels met prominente primaire veren wanneer ze tijdens de vlucht worden gezien. Andere bekende buteo-haviken zijn roodschouderige, ferruginous en Harris’s haviken.

Cooper’s haviken zijn van de Accipiter geslacht. Dit zijn meestal kleine tot middelgrote roofvogels die jagen op vogels op de vleugel. Ze hebben meestal korte, afgeronde vleugels waardoor ze met hoge snelheid tussen de takken en het gebladerte in beboste omgevingen kunnen vliegen. De scherp glanzende havik is een ander voorbeeld van een accipiter havik.

Vlucht

In open vlucht hebben de haviken van Cooper een karakteristiek vliegpatroon dat bestaat uit een paar flappen, gevolgd door een periode van glijden. Deze vogels zullen ook zweven, en dan zijn hun lange staarten en afgeronde vleugels opvallend.

Roodstaarthaviken brengen veel meer tijd door met zweven op hoogtes tot 2.750 voet (840 m). Je zult deze haviken in cirkels zien draaien of een tegenwind gebruiken om in positie te blijven terwijl ze de grond eronder scannen.

Habitat

Cooper’s en roodstaarthaviken hebben verschillende prooi- en jachtstrategieën, wat een deel van de reden is waarom deze vogels meestal in verschillende habitats worden aangetroffen. Roodstaarthaviken zijn meestal te vinden in meer open gebieden, terwijl cooper’s haviken vogels zijn van bos- en boshabitats.

Dieet en jacht

Roodstaarthaviken voeden zich met een verscheidenheid aan verschillende vogels en dieren die ze op de grond vangen. De meest geregistreerde prooien zijn knaagdieren en konijnen, kleinwild en reptielen. Hun jachttechniek omvat het neerzitten in een verhoogde positie zoals een nutspaal of boven zweven en op zoek gaan naar prooien eronder.

Coopers haviken jagen vooral op zangvogels die ze tijdens de vlucht vangen. Ze jagen over het algemeen in beboste gebieden, waar ze hun ongelooflijke behendigheid en snelheid gebruiken om hun prooi te achtervolgen terwijl ze boomstammen en takken ontwijken. Cooper’s haviken richten zich meestal op middelgrote vogels zoals rouwduiven, roodborstjes en Europese spreeuwen, hoewel ze zich ook voeden met kleine zoogdieren zoals eekhoorns.

Levensverwachting

Van wilde roodstaarthaviken is bekend dat ze zo lang als 25 jaar leven, en één in gevangenschap genomen exemplaar werd geregistreerd om meer dan 29 jaar te leven. Cooper’s haviken blijken nog niet zo lang te leven, met een recordleeftijd van 20 jaar.

Oproepen

De typische roodstaarthavikroep is een twee tot drie seconden durende hoge roep. Het kan fonetisch worden omschreven als ‘Keeearrr“, of “kee-eee-arr‘. Deze oproep wordt meestal gedaan terwijl de vogels in de vlucht zijn en kan klinken als een enkele uitgesponnen noot of een wankele kwaliteit hebben.

Cooper’s haviken hebben een gevarieerder repertoire aan oproepen, hoewel ze de neiging hebben om minder vaak te roepen dan roodstaarthaviken. De meest gemelde oproepen omvatten een ‘cak-cak-cak‘ alarmoproep, een korte ‘KiK‘ noot meestal geproduceerd door mannen, en een langere ‘Whaa‘ roep meestal geproduceerd door vrouwtjes.

Coopers havik verenkleed

Volwassen kuipershaviken zijn heel anders dan roodstaarthaviken als het gaat om verenkleedkleuring en patronen. Dit zijn de belangrijkste kenmerken om op te letten:

• Coopers haviken hebben een uniforme blauwgrijze rug en bovenvleugels.
• Coopers haviken hebben een donkere pet op de bovenkant van hun hoofd.
• De onderdelen zijn wit en worden zwaar gebarricadeerd in een warme rode kleur richting het hoofd.
• Cooper’s haviken hebben drie gedurfde donkere balken over hun staart die zowel van onder als van boven zichtbaar zijn. De buitenrand van de staart is wit.
• Volwassen cooper’s haviken hebben oranje tot rode ogen en gele poten.

Roodstaarthavik verenkleed

Vergelijk de hierboven genoemde diagnostische kenmerken van de cooper’s hawk met de volgende kenmerken om onderscheid te maken tussen de soorten:

• Trouw aan hun naam hebben de meeste roodstaarthaviken roodachtige staarten als ze van bovenaf worden bekeken. Deze kleur komt ook van onderaf tot uiting wanneer stijgende vogels in goed licht worden gezien.
• Roodstaarthaviken komen voor in donkere, lichte en tussenliggende morphs. Donkere morphs verschijnen allemaal donker wkip van onderaf gezien, met uitzondering van contrasterende witachtige vliegveren. Lichte morph individuen zijn meestal witachtig onder, met donkere vleugeltips en achterranden. Er zijn prominente markeringen op de voorrand van de vleugels en er is vaak een bruine band over de buik.
• Volwassen roodstaarthaviken hebben gele poten en bruine ogen.

Vrouwelijke Cooper’s havik vs Vrouwelijke Roodstaarthavik

De vrouwtjes van zowel cooper’s als red-tailed hawks zijn aanzienlijk groter dan de mannetjes. Afgezien van het verschil in grootte, zijn de geslachten vergelijkbaar, dus je kunt zoeken naar dezelfde visuele aanwijzingen die hierboven zijn vermeld wanneer je vrouwtjes van elke soort uit elkaar vertelt.

Juveniele Cooper’s havik vs Juveniele Roodstaarthavik

Juveniele roodstaarthaviken kunnen redelijk lijken op juveniele cooper’s hawks als het gaat om kleuring. De getraliede staart van de onvolgroeide roodstaarthavik en het feit dat beide soorten gele ogen en poten hebben, zullen hier waarschijnlijk enige verwarring veroorzaken. Zoek naar de volgende kenmerken om onderscheid te maken tussen juveniele roodstaart- en juveniele cooperhaviken.

Afgezien van grootte, staartlengte, gedrag en andere aanwijzingen, zijn de balken op de staart de beste manier om onderscheid te maken tussen onvolwassen cooper’s hawks en red-tailed hawks. Juveniele Cooper’s haviken hebben de karakteristieke lange staart van accipiters, met drie donkere banden en een witte rand. Juveniele roodstaarthaviken hebben zes of meer fijne horizontale banden.