Auerhoen

Hoe ziet een Westerse Auerhoen eruit?

Het volwassen mannetje is een groot, overwegend zwart en donkergrijs gekleurd lid van de korhoenfamilie. Het hoofd en de hals zijn zwart gemiculeerd met een middengrijze kleur en de rug en romp zijn donkergrijs. Bovenvleugels zijn bruin en de staart is zwart met witte spikkels. De bovenste borst is donkergroen glanzend zwart en er is een opvallende opvallende witte vlek op de schouder. Een prominente felrode wattle omringt de zijkanten en bovenkant van elk oog. Op de kin en keel zijn er stekelige zwarte veren die het uiterlijk van een baard geven. De onderste borst, buikstreek en ventilatieopening zijn voornamelijk wit, afhankelijk van ondersoorten, met zwarte spatten en de ondervleugels zijn wit. De poten zijn bevederd en halfbruin van kleur. De snavel is wit, kort en dik, met de bovenkaak over de onderste. Volwassen vrouwtjes zijn veel kleiner dan mannetjes met een brede gemberoranje borst en bovenlichaam, waarbij de laatste is gebarricadeerd met donkerbruine aftekeningen. Er zijn witte vlekken op de flanken en buik vergezeld van bruine en zwarte balken. De staart is oranje gekruist met donkere balken. Boven elk oog hangt een dunne rode ‘wenkbrauw’.

Close-up van een auerhoen

Hoe klinkt een Westerse Auerhoen?

Tijdens het broedseizoen, vooral terwijl mannetjes lekking (bezig met displays waarmee ze vrouwtjes kunnen aantrekken), maakt het mannetje een luid kwakend en klikkend geluid, vaak herhaald en afgewerkt met een pop die doet denken aan een champagnekurk die een fles verlaat! Op andere momenten zijn de mannetjes te horen kraaien op een fazantachtige manier vergelijkbaar met ‘coorcok – coorcok’.

Vrouwelijke auerhoen

Wat eet een westerse auerhoen?

Westerse auerhoenen voeden zich met dennennaalden en bessen, met name jeneverbes, blauwe bosbes en braam. Ze nemen ook kruiden, grassen, bladeren en scheuten en af en toe insecten.

Auerhoen van achteren

Distributie

Dit is in feite een sedentaire en inwonende vogel met kleine aantallen die overwinteren in het zuiden van hun regio’s. Er zijn acht ondersoorten van de westelijke auerhoen met marginale verschillen tussen elk, voornamelijk beperkt tot grootte en subtiele veranderingen in het verenkleed. De vogel komt voor uit Scandinavië en Finland in het westen van Europa, zuidwaarts naar Schotland en Spanje en vervolgens oostwaarts door Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, Polen, Wit-Rusland, Oekraïne, Kazachstan en West- en Centraal-Rusland.

Portret van een auerhoen

Borden en spotting tips

Over het algemeen woonachtig in oude dennenbossen of plantages, voedt de auerhoen zich in de winter vanuit de boomtoppen en foerageert hij de rest van het jaar op de grond, meestal in open gebieden van moerasland. Tijdens het lenteseizoen zullen mannetjes voor het verzamelen van vrouwtjes in een ‘lek’ verschijnen waar ze rond paraderen en hun grote staarten uitwaaieren. Hoewel kleiner maar qua uiterlijk vergelijkbaar met de black-billed capercaillie delen ze over het algemeen alleen bezettingsgebieden in Oost- en Centraal-Siberië. In ieder geval is de westelijke auerhoen gemakkelijk te identificeren vanwege zijn grootte, verenkleed en roep, die elk op zichzelf voldoende zijn.

Auerhoen tijdens de vlucht, binnenkomen om te landen

Fokkerij

Vrouwtjes kiezen een partner na een succesvolle vertoning of lek door een mannetje. Leks worden gehouden in open plekken of open plekken in het bos, waar over het algemeen een klein aantal van ongeveer zes tot een dozijn mannelijke vogels vanaf zonsopgang zal optreden en tentoonstellen om een partner aan te trekken. Bijeenkomsten van meer dan zeventig hanenvogels, allemaal te zien, zijn niet onbekend. Mannetjes kunnen meer dan één partner kiezen en nesten zijn meestal holtes in de grond in dichte dekking gebouwd door het vrouwtje. Tussen april en juni wordt jaarlijks één legsel geproduceerd met gemiddeld 5 – 9 lichtgele eieren met rufous vlekken, waarbij om de andere dag één ei wordt gelegd. Incubatie begint voordat alle eieren worden gelegd en wordt alleen door het vrouwtje uitgevoerd. De incubatietijd voor elk ei is maximaal negenentwintig dagen. De jonge vlucht op drie weken.

Auerhoennest met eieren

Hoe lang leven westerse auerhoenders?

De gemiddelde levensduur van een westerse auerhoen is maximaal tien jaar, terwijl degenen die in gevangenschap worden gehouden aanzienlijk langer kunnen overleven.