Steken struisvogels hun kop in het zand?

“Steek je kop in het zand” is een bekend idioom dat betekent dat je je problemen negeert. Als je je kop in het zand steekt, kun je je problemen niet zien – maar dat betekent niet dat ze zullen verdwijnen!

Dit idioom wordt grotendeels toegeschreven aan de struisvogel, die zogenaamd zijn kop in het zand begraaft wanneer roofdieren in de buurt zijn, “als ik ze niet kan zien, kunnen ze me niet zien!” Dus, steken struisvogels echt hun kop in het zand?

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, begraven struisvogels vanwege het idioom hun kop niet in het zand. Dit is in feite een mythe. Als het gaat om verdediging, kunnen struisvogels behoorlijk woeste vogels zijn, die niet bang zijn om hun gewicht rond te gooien.

Struisvogels kunnen uitzonderlijk lang zijn op meer dan 2.8m (9ft) en zeer zwaar, met een gewicht tot 150kg (330lb) in het geval van de allergrootste mannelijke gewone struisvogels. Ze hebben ook extreem krachtige benen met grote tenen van ongeveer 15 cm (6 inch lang).

Een struisvogelschop kan een groot dier zoals een leeuw of mens doden. Hoewel leeuwen en andere Afrikaanse landroofdieren jonge en jonge struisvogels aanvallen, is het nauwelijks een eenzijdig gevecht. Struisvogels zijn woest en territoriaal en het is bekend dat ze leeuwen die ze hun eieren stelen, lastigvallen en doden.

Klinkt dat als een dier dat zijn kop in het zand begraaft in het aangezicht van gevaar?

Lees verder om te ontdekken waar dit beroemde idioom vandaan komt!

Waar komt de mythe vandaan?

Historici traceren de oorsprong van deze mythe naar de Romeinse schrijver, filosoof en naturalist Plinius de Oudere, die leefde van 23 tot 79 na Christus.

Plinius schreef talloze boeken die historici hielpen het Romeinse rijk en hun veroveringen te documenteren, maar een van zijn meest invloedrijke werken was Naturalis Historia wat zich vertaalt als ‘natuurlijke historie’.

Dit enorme werk omvatte vele onderwerpen in de zoölogie, naast verschillende andere onderwerpen. In boek X (boek 10) schrijft Plinius bijvoorbeeld over struisvogels; “… ze stellen zich voor wanneer ze hun hoofd en nek in een struik hebben gestoken, dat het hele lichaam verborgen is”. Zoals we kunnen zien, beschuldigde Plinius de struisvogel er niet direct van zijn kop in het zand te steken, dus het hedendaagse idioom kwam waarschijnlijk enige tijd later.

Plinius bracht enige tijd door in de Afrikaanse Romeinse koloniën, dus hij zag vrijwel zeker struisvogels met eigen ogen.

En het siert hem dat hij ook niet al te veel ongelijk had met zijn observaties. Hoewel struisvogels hun kop niet in het zand steken, zitten ze soms op de grond en strekken ze hun nek over de grond als ze zich in gevaar voelen, waarschijnlijk om zichzelf een laag profiel te geven dat opgaat in het omringende gebladerte. Dit kan het gedrag zijn geweest dat Plinius’ schrijven inspireerde.

Wanneer steken struisvogels hun kop in het zand?

Struisvogels steken hun kop niet in het zand, maar nemen deel aan een paar gedragingen waardoor ze eruit zien alsof ze dat zijn. Deze omvatten voeding en tijdens het broedseizoen.

Struisvogels leunen bijvoorbeeld vaak voorover om zich te voeden en strekken hun lange nek naar de grond wanneer ze dit doen. Van een afstand lijkt dit misschien op de struisvogel die zijn kop in het zand steekt.

Maar het meest waarschijnlijke gedrag dat hiervoor wordt aangezien, vindt plaats wanneer struisvogels hun nesten bouwen en onderhouden.

Struisvogels bouwen rudimentaire nesten, die in wezen gewoon holtes zijn die in het vuil zijn geschraapt. Het mannetje bouwt het nest door met zijn klauwen over de grond te schrapen, maar kan ook het nest verfijnen en inspecteren door met zijn lange nek naar beneden te reiken.

Zodra de eieren zijn gelegd, reiken struisvogels periodiek naar het nest en draaien de eieren om. Dit zorgt ervoor dat de incubatie gelijkmatig is. De grond wordt ’s nachts erg koud en het ei moet gelijkmatig worden opgewarmd.

Dit kan de indruk wekken dat de struisvogel in een holte in de grond reikt of zijn kop in de grond begraaft.

Wat is de betekenis achter struisvogels die hun kop in het zand steken?

Een van de redenen waarom deze term is blijven hangen, is omdat het een goede manier is om menselijk gedrag te beschrijven, niet struisvogelgedrag. Je kop in het zand steken betekent je problemen negeren. De term betekent problemen voorkomen or confrontatie of iets uitstellen, etc.

Dit is typisch menselijk gedrag waar de meeste mensen zich mee kunnen identificeren. Mensen beschuldigen elkaar er bijvoorbeeld vaak van dat we onze kop in het zand steken met betrekking tot klimaatverandering – we vertellen onszelf gewoon dat het probleem ons niet zal beïnvloeden, zelfs als er gevaar dreigt.

In de psychologie wordt dit het “Struisvogeleffect” genoemd en heeft het betrekking op andere begrippen en idiomen zoals “onwetendheid is gelukzaligheid”.

Wat doen struisvogels als ze bang zijn?

Als een struisvogel bang wordt, zal hij waarschijnlijk rennen, maar hij kan ook op de grond liggen om zijn vorm en vorm te minimaliseren. Dit is mogelijk wat Plinius opmerkte toen hij schreef over struisvogels in Naturalis Historia.

Struisvogels zijn enorme, sterke en territoriale dieren, maar ook extreem snel. In feite kunnen struisvogels snelheden van 30 tot 37 mph gedurende lange tijd volhouden – tot 30 minuten of zo – en sprinten tot 43 mph.

Hoewel een struisvogel niet gemakkelijk een leeuw kan ontlopen tijdens sprinttochten, hebben ze het uithoudingsvermogenvoordeel en zouden ze na 100 meter of zo beginnen weg te trekken. Cheeta’s zijn de enige Afrikaanse landroofdieren die in staat zijn om een struisvogel op volle toeren te vangen, maar struisvogels zijn aanzienlijk groter dan Cheetahs en zouden een slechte prooikeuze zijn. Een struisvogel kan gemakkelijk een Cheetah verwonden, verwonden of doden.

Maar hier is nog een interessant feit over struisvogels: ze hebben het grootste oog van elk landdier met een doorsnede van 5 cm (2,2 inch) – groter dan het oog van een olifant. Als gevolg hiervan kunnen ze kleine roofdieren spotten vanaf een afstand van ongeveer 1,8 mijl (3 km) afstand of op 50 meter of verder in het holst van de nacht. In combinatie met hun lange nekken zijn struisvogels over het algemeen in staat om roofdieren te spotten voordat roofdieren ze spotten.

Struisvogels zijn om verschillende redenen angstaanjagende tegenstanders en trekken zich niet snel terug voor een gevecht. In feite is het uiterst onverstandig om in de buurt van een wilde struisvogel te komen, en menselijke sterfgevallen zijn niet ongehoord.

Zijn er vogels die hun kop in zand steken?

We associëren vogels meestal met de lucht of bomen, maar veel vogels leven onder de grond, zoals gravende uilen, zwaluwen, sommige lijsters, Magelhaense pinguïns, ijsvogels, sommige spechten en veel zeevogels.

Geen enkele vogel lijkt zich echter te begraven wanneer ze met gevaar worden geconfronteerd. Immers, elke vogel die in staat is om te vliegen, zou beter gewoon wegvliegen. Terwijl sommige grondbewonende vogels zich kunnen terugtrekken in hun holen wanneer ze worden bedreigd, begraaft niemand hun kop in het zand.